در 8 می 1945 در چنین روزی، پایان جنگ جهانی دوم با پذیرش شکست از سوی آلمان نازی رسماً در قاره اروپا کلید خورد.
اما آیا آلمان دوبار در جنگ جهانی دوم تسلیم شد؟ یکبار در در 7 می 1945 و دیگری در 9 می همان سال؟
هر دو تاریخ درست است.
به گزارش ره آورد نیوز، به دلیل ایدئولوژی‌های پیروز در جنگ جهانی دوم یعنی اتحاد جماهیر شوروی و متحدانش (غرب)، آلمان در واقع دو بار در جنگ جهانی دوم تسلیم شد.
از آنجایی که پیروزی متفقین در سال‌های 1944 و 1945 قطعی به نظر می‌رسید، ایالات متحده آمریکا، فرانسه و بریتانیا به ایده‌های مربوط به شرایط تسلیم آلمان واکنش نشان دادند.
اما هنوز مشخص نبود که امضای تسلیم نظامی یا سیاسی تا زمانی که آدولف هیتلر در 30 آوریل 1945 بر اثر خودکشی در پناهگاهی در برلین کشته شد، عملیاتی شود.
هیتلر، کارل دونیتز، دریاسالار نیروی دریایی و نازی سرسخت را به عنوان جانشین خود تعیین کرده بود.
دونیتز محکوم به حکمرانی بر آلمان جدید نبود، بلکه برای سازماندهی انحلال آن باید برنامه می‌ریخت.
او به سرعت آلفرد یودل، رئیس ستاد عملیات فرماندهی عالی نیروهای مسلح را جانشین کرد تا با ژنرال دوایت دی. آیزنهاور درباره تسلیم شدن تمام نیروهای آلمانی مذاکره کند.
دونیتز امیدوار بود مذاکرات به او زمان بدهد تا آنجا که ممکن است مردم و نیروهای آلمانی را از مسیر پیشروی روس‌ها جلوگیری کند.
او همچنین امیدوار بود که ایالات متحده، بریتانیا و فرانسه را که همگی به اتحاد جماهیر شوروی اعتماد نداشتند، متقاعد کند که علیه اتحاد جماهیر شوروی روی آورند تا آلمان بتواند به جنگ خود در آن جبهه ادامه دهد.
مطالب مرتبط…
سیاست مسکو در قبال همسایگانش؛ تفرقه بینداز و حکومت کن
آدولف هیتلر و اوا براون قبل از خودکشی، ازدواج کردند
با این حال، آیزنهاور این حیله را فهمید و اصرار کرد که یودل سند تسلیم بدون مذاکره را امضا کند.
در 7 مه، یودل یک “قانون تسلیم نظامی” بدون قید و شرط و آتش بسی را امضا کرد که در ساعت 11:01 بعد از ظهر همان روز اجرا خواهد شد.
هنگامی که ژوزف استالین، نخست وزیر شوروی شنید که آلمان تسلیم بی قید و شرط تمام نیروهایش در فرانسه را امضا کرده است، خشمگین شد.
او استدلال کرد از آنجایی که اتحاد جماهیر شوروی بیشترین نیروها و غیرنظامیان را در طول جنگ جهانی دوم از دست داده است، مهمترین فرمانده نظامی شوروی باید شاهد تسلیم آلمان باشد.
استالین همچنین با مکان امضا نیز مخالف بود؛ وی دوست داشت آلمان‌ها دربرلین تسلیم شوند نه در فرانسه.
اما اعتراض سوم استالین – که ژنرال یودل ارشدترین مقام نظامی آلمان نیست – برای بقیه متفقین قانع کننده تر بود، زیرا همه آنها به یاد داشتند که امضای آتش بس که به جنگ جهانی اول پایان داد چگونه به کاشت بذر جنگ بعدی کمک کرد.
“در سال 1918، زمانی که امپراتوری آلمان در آستانه شکست قرار داشت، یک جمهوری پارلمانی جایگزین آن شد. ماتیاس ارزبرگر، وزیر امور خارجه جدید آلمان، آتش بسی را امضا کرده بود که در آن آلمان بدون قید و شرط تسلیم شود.این تسلیم برای اکثر غیرنظامیان آلمانی که به آنها گفته شده بود ارتششان در آستانه پیروزی است، شوکه کننده بود. در نتیجه، شایعاتی مبنی بر اینکه دولت جدید و غیرنظامی آلمان – و دیگر قربانیان محبوب مانند مارکسیست‌ها و یهودیان – از پشت به ارتش خنجر زده‌اند منتشر شد. ارزبرگر (Erzberger) در نهایت در نتیجه این افسانه به قتل رسید.”
استالین استدلال می‌کرد که اجازه دادن به یودل برای تسلیم شدن برای آلمان در جنگ جهانی دوم می‌تواند دری را به روی یک افسانه جدید خنجر از پشت باز کند، زیرا او توسط دونیتز، یک رئیس غیرنظامی دولت، تعیین شده بود.
متفقین با نگرانی از این که اگر کسی جز فیلد مارشال ویلهلم کایتل، فرمانده عالی کل نیروهای آلمانی، شخصاً این سند را امضا کند، آلمان می تواند دوباره اصرار کند که تسلیمش غیرقانونی است، و به همین دلیل متفقین تصمیم گرفتند تسلیم را دوباره برگزار کنند.
در 8 می، کایتل به کارلشورست، حومه برلین رفت تا سند را در مقابل مارشال شوروی گئورگی ژوکوف و یک هیئت کوچک متفقین امضا کند.
به دلیل تأخیر، این سند در 9 می 1945 اجرایی شد و جنگ جهانی دوم به پایان رسید.
روس ها تا به امروز 9 می را به عنوان روز پیروزی جشن می‌گیرند.
تسلیم آلمان در فرانسه برای روس‌ها هیچ اعتباری نداشت تا انجایی که هیچ سخنی در مطبوعات شوروی در خصوص مذاکرات تسلیم آلمان در فرانسه مخابره نشد.
به گفته برخی ناظران، تسلیم دوم آلمان در واقع یک حرکت تبلیغاتی بود که برای استالین تنظیم شده بود تا بتواند بخش بزرگی از اعتبار پایان جنگ را به خود اختصاص دهد.
با این حال، در سایر نقاط جهان، در 8 می به عنوان پایان جنگ جهانی دوم جشن گرفته می‌شود.
