فهرست مطالب
کشتار در جنگ جهانی اول به قدری شدید بود که مورخان به سختی در مورد اینکه دقیقاً چند نفر در این جنگ جان خود را از دست داده‌اند، توافق کردند.
هنگامی که کشورهای اروپایی در تابستان 1914 با یکدیگر به جنگ برخاستند، کمتر کسی تصور می‌کرد این جنگ خانمان‌سوز به یک درگیری چهار ساله تبدیل شود که بسیار مرگبارتر از هر جنگ قبلی در آن قاره بود؛ جنگ جهانی اول هم برای پرسنل نظامی و هم برای غیرنظامیان جنگی با تلفاتی هولناک بود که تاریخ تا قبل از آن به خود ندیده بود.
به گزراش ره آوردنیوز، قدرت‌های بزرگی مانند بریتانیا، فرانسه، ایالات متحده آمریکا و آلمان سوابق دقیقی از تلفات انسانی جنگ نگهداری می‌کردند. اما قتل عام جنگ جهانی اول آنقدر شدید و فراگیر بود و سربازان و غیرنظامیان بسیاری از ملل مختلف را درگیر کرد، که تاریخ نویسان برای توافق در مورد اینکه دقیقا چند نفر در جنگ جهانی اول جان خود را از دست داده اند، با مشکل مواجه شدند.
برخی گزارش‌ها در خصوص تلفات جنگ جهانی اول شامل مرگ و میر ناشی از همه گیری آنفولانزای 1918 و نسل کشی ارامنه توسط ترکان امپراطوری عثمانی است، رویدادهایی که با جنگ همپوشانی داشتند و با آن در هم آمیختند.
تلفات سنگین جنگ جهانی اول در بین متفقین
گزارش سال 2011 مرکز اروپایی رابرت شومان برگرفته از سوابق دولتی و تحقیقات بنیاد کارنگی برای صلح بین‌المللی تخمین می‌زند که اندکی بیش از 9 میلیون 700 هزار نفر پرسنل نظامی از بیش از 22 کشور، به علاوه بیش از 6 میلیون و 800 هزار نفر غیرنظامی در جنگ جهانی اول جان خود را از دست داده‌اند.
بر اساس این گزارش، برندگان جنگ بیشتر از بازندگان متحمل تلفات نظامی شدند. طرف متفقین از جمله بریتانیا (885138 کشته)، فرانسه (1397800 نفر)، روسیه (1811000)، ایتالیا (651000)، صربستان (275000) و ایالات متحده آمریکا (116،708) به اضافه تعداد زیادی از کشورها، 5.4 میلیون نظامی را از دست دادند.
این به طور قابل توجهی بیشتر از حدود چهار میلیون نظامی کشته شده از سوی قدرت های محور بوده است که شامل امپراتوری آلمان (2050897)، اتریش-مجارستان (1100000)، امپراتوری عثمانی (2150000) و بلغارستان (87500) می شود.
البته تعداد واقعی کشته ها ممکن است حتی بیشتر از این باشد. همانطور که فرانسوا هران، انسان شناس فرانسوی اشاره می کند، برای مثال، آمار رسمی مرگ و میر «غیرقابل قبول» در فرانسه که 1357800 نفر بود، احتمالاً در واقعیت به 1.5 میلیون نفر نزدیک تر بود.
جنگ پیشرفته آمار مرگ و میر سنگین‌تری را به دنبال دارد
اما سوالی که پیش می‌آید این است که، چرا تلفات انسانی در جنگ جهانی اول نسبت به جنگ های قبل تلفات سنگین تری داشت؟ یکی از دلایل این است که در مقایسه با درگیری‌های قبلی، «جنگ از نظر فناوری پیشرفته‌تر شده بود». “جنگ جهانی اول اولین جنگ با استفاده زیاد از زیردریایی ها و هواپیماها، و گازهای سمی، و همچنین توپ‌خانه‌ها مسلسل‌ها بود.”
به‌ویژه در آغاز جنگ، تاکتیک‌ها و استراتژی‌های نظامی پیشرفت‌های فناوری کشتار را در نظر نمی‌گرفت. همانطور که مورخ فرانسوی آنتوان پروست در دایره المعارف بین المللی جنگ جهانی اول 1914-1918 اشاره می کند، پیاده نظام آموزش دیده برای استفاده از تاکتیک های منسوخ شده در میدان های باز به توپخانه و مسلسل دشمن حمله می‌کردند که این خود باعث کشتار در حجم وسیع می‌شد.
بیشتر بخوانید…
چگونه کودتای ناموفق آدولف هیتلر به ظهور او کمک کرد؟
سرنوشت تلخ زنان فرانسوی در جنگ جهانی دوم
به گفته پروست، تنها در طول چهار ماه اول جنگ، ارتش فرانسه 310000 سرباز را از دست داد و این امر باعث شد که ستوان جوان آن زمان به نام شارل دوگل بعداً بنویسد: «در یک لحظه به نظر رسید که هیچ شجاعتی در جهان نمی‌تواند بر قدرت آتش چیره شود.» (دوگل زنده ماند تا در طول جنگ جهانی دوم رهبر فرانسه در تبعید شد و در نهایت از سال 1959 تا 1969 به عنوان رئیس جمهور فرانسه خدمت کرد.)
در این نوع جدید و وحشتناک میدان نبرد، بزرگترین تهدید مرگبار مرگی بود که از راه دور توسط گلوله های توپخانه وارد شد. تقریباً حدود 60 درصد از سربازان مجروح فرانسوی بر اثر گلوله‌های توپخانه مجروح شده بودند، در حالی که 34 درصد در اثر گلوله و 6 درصد از سرنیزه و علل دیگر زخمی شده اند.
ناتوانی هر یک از طرفین در پیروزی سریع در جنگ نیز باعث تشدید تلفات شد. این منجر به مبارزات وحشیانه و طولانی مانند نبرد سام شد که از ژوئیه تا نوامبر 1916 ادامه یافت. در حالی که هر دو طرف با قدرت آتش در یک گستره نسبتاً کوچک 18 مایلی در امتداد رودخانه سام در فرانسه جریان داشت. این نبرد در روز اول 20000 سرباز انگلیسی به خاک و خون کشید.
عفونت های ناشی از جنگ و گسترش همه گیری آنفولانزا در 1918
بر اساس گزارش موزه‌های جنگ امپراتوری، در امتداد جبهه غربی، جایی که دو طرف سال‌ها در جنگ‌های بی‌رحمانه در داخل خندق گرفتار بودند، رشد بیماری کزاز و قانقاریا یا گانگرن منجر به تلفات بیشتر جنگ داد.
جنگ جهانی اول همچنین همه گیری آنفولانزای 1918 را مرگبارتر کرد. آنفولانزا به سرعت در میان سربازان آمریکایی پخش شد، زیرا آنها در اردوگاه های آموزشی جمع شده بودند و از اقیانوس اطلس به بندرهایی مانند برست، فرانسه سفر می کردند. در اکتبر سال 1918، هنگامی که سربازان آمریکایی در حمله ماوس-آرگون با آلمان ها جنگیدند، 1451 آمریکایی بر اثر آنفولانزا جان خود را از دست دادند. به گفته محققین پزشکی هلندی پیتر سی وور و لئو ون برگن، در جریان جنگ جهانی اول، بیماری آنفولانزا در مجموع 45000 سرباز آمریکایی و 14000 آلمانی و 100000 سرباز از هر دو طرف را کشت.
کشتار نظامیان و غیرنظامیان درست تا آخرین روزهای جنگ جهانی اول ادامه داشت. حتی پس از اینکه مقامات آلمانی، بریتانیایی و فرانسوی در اولین ساعات صبح 11 نوامبر 1918 در یک واگن ناهار خوری راه‌آهن در شمال پاریس گرد هم آمدند و آتش بس امضا کردند.
تاخیر شش ساعته برای رساندن آتش بس به خط مقدم نیز باعث از بین رفتن 3 هزار نیرو در خط مقدم شد.
تلفات ناشی از جنگ نیز پس از پایان جنگ ادامه داشت. سربازانی که از جنگ جهانی اول جان سالم به در برده اند ممکن بود در اثر درگیری عمرشان کوتاه شده باشد. همانطور که جیمز پاتون نویسنده نظامی اشاره می کند، اگرچه تنها 2 تا 3 درصد از سربازانی که در میدان نبرد در معرض گاز خردل قرار گرفتند جان خود را از دست دادند، بقیه ممکن است در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به سرطان در آینده باشند.
یک مطالعه در سال 2014 روی سربازان نیوزیلندی که در جنگ جهانی اول خدمت کرده بودند، نشان داد که بازماندگان جنگ، که حدود 40 درصد از آنها مجروح شده بودند، نسبت به گروهی که به جنگ اعزام نشده بودند، 1.7 سال کوتاه‌تر بود. آنها همچنین نسبت به مردان غیرنظامی در گروه سنی خود، نرخ خودکشی بالاتری داشتند، که نشان می‌دهد قرار گرفتن در معرض وحشت‌های جنگ تلفات سنگین خود را داشته است.
