کارل مارکس مانیفست کمونیست را منتشر کرد

فوریه 1848 میلادی در چنین روزی، مانیفست کمونیست، نوشته کارل مارکس با کمک فردریش انگلس، توسط گروهی از سوسیالیست‌های انقلابی آلمانی الاصل معروف به اتحادیه کمونیست در لندن منتشر شد.

به گزارش ره آورد نیوز، فوریه 1848 میلادی مصادف با 2 اسفند 1226 شمسی، مانیفست کمونیسم، اعلام می‌کرد که «تاریخ همه جوامعی که تاکنون وجود داشته، تاریخ مبارزات طبقاتی است».

و پیروزی اجتناب‌ناپذیر پرولتاریا، یا طبقه کارگر، برای همیشه به جامعه طبقاتی پایان خواهد داد.

این اثر که در ابتدا به زبان آلمانی با عنوان Manifest der Kommunistischen Partei (“مانیفست حزب کمونیست”) منتشر شد، تأثیر چندانی نداشت.

با این حال، ایده‌های آن با قدرت فزاینده‌ای در قرن بیستم بازتاب یافت و تا سال 1950 تقریباً نیمی از جمعیت جهان تحت حکومت‌های مارکسیستی زندگی می‌کردند.

کارل مارکس که بود؟

کارل مارکس در سال 1818 میلادی در تریر پروس به دنیا آمد.

وی پسر یک وکیل یهودی بود که به آیین لوتری (مارتین لوتر) گروید.

او در دانشگاه‌های برلین و ینا در رشته حقوق و فلسفه تحصیل کرد و در ابتدا از پیروان هگل، فیلسوف آلمانی قرن نوزدهم بود که به دنبال یک نظام دیالکتیکی و فراگیر از فلسفه بود.

پیج اینستاگرام ره آورد نیوز را دنبال کنید؛ روی نوشته کلیک کنید…

در سال 1842، مارکس سردبیر روزنامه Rheinische Zeitung، یک روزنامه لیبرال دموکرات در کلن شد.

روزنامه به طور قابل توجهی تحت هدایت او رشد کرد، اما در سال 1843 مقامات پروس آن را به دلیل صریح بودن بیش از حد تعطیل کردند.

در آن سال، مارکس به پاریس نقل مکان کرد تا یک کتاب سیاسی جدید را ویرایش کند.

پاریس در آن زمان مرکز تفکر سوسیالیستی بود و مارکس شکل افراطی‌تر سوسیالیسم به نام کمونیسم را اتخاذ کرد که خواستار انقلابی توسط طبقه کارگر بود که جهان سرمایه‌داری را از بین می‌برد.

مارکس در پاریس با فریدریش انگلس دوست شد، هموطن پروسی که نظرات او را داشت و قرار بود یک همکار مادام العمر شود.

سال 1845، مارکس از فرانسه اخراج شد و در بروکسل اقامت گزید و در آنجا ملیت پروسی خود را رها کرد و انگلس به او پیوست.

دو سال بعد، مارکس و انگلس فلسفه کمونیسم خود را توسعه دادند و رهبران فکری جنبش طبقه کارگر شدند.

بیشتر بدانید…

استالین مخالف خود تروتسکی را تبعید کرد

در سال 1847، اتحادیه عادلان، یک انجمن مخفی متشکل از کارگران انقلابی آلمانی ساکن لندن، از مارکس خواست که به سازمان آنها بپیوندد.

مارکس با انگلس این گروه را به اتحادیه کمونیست تغییر نام دادند و قصد داشتند آن را با سایر کمیته‌های کارگری آلمان در سراسر اروپا متحد کنند.

وی در بروکسل، مانیفست کمونیست را در ژانویه 1848 نوشت و به عنوان الگویی از رساله‌ای که انگلس برای اتحادیه در سال 1847 نوشت، استفاده کرد.

در اوایل فوریه، مارکس این اثر را به لندن فرستاد و اتحادیه بلافاصله آن را به عنوان مانیفست خود پذیرفت.

بسیاری از ایده‌های مانیفست کمونیست جدید نبودند، اما مارکس از طریق برداشت مادی‌گرایانه‌اش از تاریخ به ترکیب قدرتمندی از ایده‌های متفاوت دست یافته بود.

مانیفست کمونیسم با این کلمات دراماتیک آغاز می‌شود: «شبحی در اروپا – شبح کمونیسم» را فراگرفته است.

و با این جمله پایان می‌یابد: «پرولترها (طبقه کارگر) چیزی برای از دست دادن ندارند جز زنجیرشان. آنها دنیایی برای برنده شدن دارند. کارگران جهان متحد شوید!”

مطالب مرتبط…

تاسیس اتحاد جماهیر شوروی

مارکس در مانیفست کمونیست انقلاب قریب الوقوع اروپا را پیش بینی کرد.

در 22 فوریه در فرانسه به دلیل ممنوعیت برگزاری جلسات سیاسی توسط سوسیالیست‌ها و دیگر گروه‌های اپوزیسیون، انقلابی در فرانسه رخ داد.

شورش‌های منفرد منجر به شورش مردمی شد و در 24 فوریه پادشاه لوئی فیلیپ مجبور به کناره‌گیری شد.

انقلاب مانند آتش سوزی در سراسر قاره اروپا گسترش یافت.

دولت بلژیک از ترس اینکه موج انقلابی به زودی بلژیک را فرا خواهد گرفت، کارل مارکس را تبعید کرد.

در اواخر همان سال، مارکس به راینلند رفت و در آنجا با شعارهایش شورش مسلحانه را در آنجا برانگیخت.

بورژوازی اروپا به زودی انقلاب 1848 را درهم شکست و مارکس باید بیشتر منتظر انقلاب خود بماند.

او برای زندگی به لندن رفت و به نوشتن با انگلس ادامه داد تا جنبش بین المللی کمونیستی را سازماندهی کنند.

در سال 1864، مارکس به تأسیس انجمن بین‌المللی کارگران موسوم به انترناسیونال اول کمک کرد و در سال 1867 اولین جلد کتاب عظیم خود را با عنوان «سرمایه» منتشر کرد.

با مرگ او در سال 1883، کمونیسم به جنبشی در اروپا تبدیل شده بود.

سی و چهار سال بعد، در سال 1917، ولادیمیر لنین، یک مارکسیست، اولین انقلاب کمونیستی موفق جهان را در روسیه رهبری کرد.