به رسمیت شناخته شدن بیانیه بالفور و تاسیس کشور اسرائیل

آوریل 1920 میلادی در چنین روزی، بیانیه بالفور، بیانیه حمایت بریتانیا از «تاسیس خانه ملی برای مردم یهود در فلسطین» به رسمیت شناخته شد.

جهان در روزی که گذشت؛

به گزارش ره آورد نیوز، آوریل 1920 میلادی مصادف فروردین 1299 شمسی، اعلامیه بالفور طی نامه ای از آرتور جیمز بالفور، وزیر امور خارجه بریتانیا، به لیونل والتر روچیلد، رهبر جامعه انگلیسی-یهودی نوشته شد.

اگرچه معنای دقیق مکاتبات مورد مناقشه قرار گرفته است، اما اظهارات آن به طور کلی با قرارداد سایکس-پیکو (کنوانسیون محرمانه بین بریتانیا و فرانسه) و مکاتبات حسین و مک ماهون (مبادله نامه بین کمیسر عالی بریتانیا در مصر) در تضاد بود.

ره آورد نیوز را در اینستاگرام دنبال کنید؛ روی نوشته کلیک کنید…

سر هنری مک ماهون، و حسین بن علی، امیر وقت مکه، که به نوبه خود با یکدیگر اختلافات زیادی داشتند.

بیانیه بالفور که با تلاش های مستمر Chaim Weizmann و Nahum Sokolow رهبران صهیونیست در لندن صادر شد، انتظارات صهیونیست ها را که خواستار بازسازی فلسطین به عنوان “خانه ملی” یهودیان شده بودند، برآورده نکرد.

این اعلامیه به طور مشخص تصریح می کند که «هیچ کاری نباید انجام شود که به حقوق مدنی و مذهبی جوامع غیر یهودی موجود در فلسطین لطمه وارد کند».

اما در این سند چیزی از حقوق سیاسی و ملی این جوامع بیان نشده و به آنها اشاره‌ای نشده است.

با این وجود، این اعلامیه امیدهای مشتاقانه‌ای را در بین صهیونیست‌ها برانگیخت و به نظر می‌رسید که اهداف سازمان جهانی صهیونیسم را برآورده کند.

دولت بریتانیا امیدوار بود که این اعلامیه افکار یهودیان، به ویژه در ایالات متحده، را در کنار قدرت‌های متفقین علیه قدرت‌های متحد مرکزی در طول جنگ جهانی اول (1914-1918) جمع کند.

مطالب مرتبط…

قسطنطنیه به استانبول تغییر نام داد

آنها همچنین امیدوار بودند که استقرار جمعیت یهودی طرفدار بریتانیا در فلسطین ممکن است به حفاظت از مسیرهای کانال سوئز در همسایگی مصر کمک کرده و در نتیجه یک مسیر ارتباط حیاتی را به متصرفات استعماری بریتانیا در هند تضمین کند.

اعلامیه بالفور توسط قدرتهای اصلی متفقین تأیید شد و به قیمومیت بریتانیا بر فلسطین رسمیت داد و رسماً توسط جامعه ملل تازه تأسیس در 24 ژوئیه 1922 تأیید شد.

در ماه مه 1939، دولت بریتانیا سیاست خود را در یک کاغذ سفید تغییر داد و برای مهاجریت دیگر یهودی‌ها به فلسطین محدودیت‌هایی وضع کرد و مهاجرت یهودی‌ها را منوط به رضایت اعراب فلسطینی مقیم منطقه دانست.

صهیونیست ها این سیاست جدید را محکوم کردند و انگلیس را به طرفداری از اعراب متهم کردند.

این موضوع با شروع جنگ جهانی دوم (1939-1945) و تأسیس دولت اسرائیل در سال 1948 مورد بحث قرار گرفت.