خونین‌ترین دیکتاتوری قرن؛ حکومت وحشت خمرهای سرخ در کامبوج

خمرهای سرخ یک جنبش مائویستی و ناسیونالیستی بود و در کامبوج در سال‌های ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۹ یک دیکتاتوری توتالیتر کمونیستی تشکیل دادند.

به گزارش ره‌آورد نیوز، خمرهای سرخ در کامبوج به رهبری “پل پوت” یک دیکتاتوری تمام عیار را در 4 سال رهبری خود در این کشور به نمایش گذاشت.

“پل پوت” مائویست و طرفدار «جهش بزرگ به جلو» و انقلاب فرهنگی چینی بود.

کمونیسم و فاشیسم در سراسر قرن بیستم رواج داشت. اگرچه از دیدگاه ایدئولوژیک متفاوت است، اما هر دوی این دکترین‌های سیاسی در قلب بدنام‌ترین رژیم‌های تاریخ بشر قرار داشتند.

آلمان هیتلر، روسیه استالین و چین مائو هنوز از نظر بسیاری به عنوان کابوس‌های این جهانی شناخته می‌شوند.

اما رژیم ظالمانه خمرهای سرخ به رهبری “پول پوت” در کامبوج چندان شناخته شده نیست.

اینستاگرام ره آورد نیوز

“پل پوت” و هم حزبی‌هایش که به شدت از مدل‌های توتالیتر در روسیه و چین الهام گرفته بودند، میلیون‌ها شهروند کامبوج را در طول حکومت وحشتناک خود به قتل رساندند.

خمرهای سرخ بر خلاف تحلیل‌های مارکسیستی حتی بدون هیچ پیش‌زمینۀ تاریخی و بدون مراحل گذار، در ابتدای سازماندهی دیکتاتوری خود در سال ۱۹۷۵ نقش پول را در اقتصاد حذف کردند.

آن‌ها همه مالکان را نابود کردند و مانند مائو مصمم بودند که فرق روستاها و شهرها را از بین ببرند، ولی به غیر از جنایات تاریخی به هیچ کدام از اهداف خود نرسیدند.

پل پوت؛ جوان انقلابی

پل پوت (که نام اصلی او “سالوت سر” بود) رادیکالیسم را در دانشگاه پذیرفت.

پس از اخذ بورسیه تحصیلی، در سال 1949 کامبوج را ترک کرد و برای تحصیل در رشته رادیو الکتریک به پاریس رفت. او به مدت چهار سال در پایتخت فرانسه ماند و در این مدت، “پل پوت” با سایر دانشجویان مخالف سرمایه‌داری و امپریالیسم یک دسته چپگرا تشکیل داد.

ذهن جوان آنها الهام گرفته از محبوبیت فزاینده حزب کمونیست در فرانسه و انقلاب‌های چپ در سایر کشورها، به ویژه روسیه و چین بود. آنها همچنین از فضای فکری شهری که در آن تحصیل می‌کردند الهام گرفتند.

پایتخت فرانسه مرکزی برای بحث در مورد سیاست، هنر، علم و ادبیات بود. این محیط عالی برای جوانان رادیکال بهترین فضا برای ابراز عقاید سیاسی‌شان بود. هنگامی که “پل پوت” و کمونیست‌های دیگرش در سال 1953 به کامبوج بازگشتند، مصمم بودند انقلابی را آغاز کنند و به ثمر برسانند.

به قدرت رسیدن خمرهای سرخ

زمان زیادی گذشت تا خمرهای سرخ به رهبری “پول پوت” به قدرت برسند. کمونیست‌های جوان در انتخابات 1955 ناموفق بودند و سال‌ها مجبور به انجام عملیات زیرزمینی شدند.

در سال 1963، “پل پوت” و یاران انقلابی‌اش از پنوم پن (پایتخت کامبوج) فرار کردند و در مناطق دورافتاده جنگل مخفی شدند. از اینجا، کمونیست‌ها با ایجاد ارتش و توطئه برای سرنگونی دولت، پایه‌های انقلاب خود را بنا کردند. در سال 1967، کمونیست‌های کامبوج (که اکنون با نام خمرهای سرخ شناخته می‌شدند) جرقه جنگ داخلی علیه دولت را زدند.

آن‌ها پس از یک درگیری هشت ساله که منجر به کشته شدن 300 هزار نفر شد، در 1975 قدرت را در کامبوج به دست گرفتند و رژیم وحشت “پل پوت” آغاز شد. جنبش خمرهای سرخ تأثیر خونین محسوسی در تاریخ بشری به جا گذاشت.

تاریخ ترور و سرکوب در حکومت کمونیستی کامبوج یکی از دهشتناک‌ترین وقایع تاریخی قرن بیستم بود که در عرض سه سال و هشت ماه به وقوع پیوست. به همین دلیل این نوع حکومت را حتی چپ‌های اروپایی که تفکر که خود را با سیاست‌های دیکتاتوری‌های شرقی انطباق نداده بودند، کمونیسم عهد حجر می‌نامیدند.

اردوگاه‌های کار اجباری خمرهای سرخ

پل پوت با الهام از “جهش بزرگ” چین به جلو می‌خواست سیستمی از مزارع اشتراکی در سراسر کامبوج ایجاد کند.

خمرهای سرخ تخلیه انبوه روستاها و شهرها را سازماندهی کردند و جمعیت را مجبور به ورود به حومه شهر کردند. کسانی که از همکاری امتناع کردند به اعدام تهدید شدند. مردم در اردوگاه‌های کار روستایی قرار گرفتند و مجبور شدند تحت ظلم و ستم خمرهای سرخ کار کنند. پس از چند هفته، مردم از گرسنگی، بیماری و خستگی جان خود را از دست دادند.

تحصیلات، پول و مذهب همگی منسوخ شدند. حتی پوشیدن لباس‌های روشن نیز قدغن بود، زیرا دولت نمی‌خواست مردم شخصیت خود را بیان کنند. و بدتر از آن، این کشور به طور کامل از جهان خارج جدا شد؛ مرزها بسته شد، سفارتخانه‌ها و خبرنگارهای خارجی اخراج شده و روزنامه‌ها، ایستگاه‌های تلویزیونی، رادیوها و تلفن‌ها تعطیل شدند.

توهم توطئه “پل پوت”

قحطی کشور را فرا گرفت و منجر به مرگ هزاران هزار نفر شد. اما “پل پوت” مسئولیت را نمی‌پذیرفت. او در توهم توطئه خود شکست سیاست‌های کشاورزی را به گردن ضدانقلابیون و جاسوسان می‌انداخت. این توهم توطئه به بی‌اعتمادی به همه، حتی اعضای حزب خودش منجر شد.

“پل پوت” برای ریشه کن کردن دشمنانش، زندانی به نام “توول اسلنگ” در پنوم پن تأسیس کرد. خمرهای سرخ کسانی را که مظنون به ضدانقلاب بودند (از جمله کودکان) جمع آوری و به این زندان وحشتناک منتقل می‌کردند

و به محض ورود، زندانیان مورد بازجویی و شکنجه قرار می‌گرفتند.

همه مجبور شدند تا زمانی که اعتراف نکنند، رنج بکشند، فارغ از اینکه واقعاً مقصر بودند یا نه. روش‌های شکنجه شامل ضرب و شتم، شوک الکتریکی و خفگی بود. هنگامی که یک زندانی اعتراف کرد، آنها را تا حد مرگ با گلوله زدند و در گودالی انداختند.

مورخان تخمین می‌زنند، در طول رژیم چهار ساله خمرهای سرخ، حدود 20 هزار نفر در زندان “توول اسلنگ” جان خود را از دست داده‌اند. با این حال، یادآوری این نکته مهم است که بیش از 150 زندان در سراسر کشور وجود داشت. خونریزی که در Tuol Sleng رخ داد به هیچ وجه منحصر به فرد نبود.

توهم توطئه‌ی “پل پوت” در مورد دشمنان سیاسی مسلماً افراطی بود، اما گروه‌های دیگر نیز از دست دیکتاتور کامبوج در امان نبودند. کسانی که از دین بودائیسم پیروی می‌کردند، دشمنان رژیم جدید تلقی می‌شدند. راهبان برجسته بودایی در آغاز انقلاب کشته شدند و بسیاری دیگر از عبادت خود برکنار شده و از انجام عبادت منع شدند.

نژادپرستی بخش مهمی از کامبوچیای دموکراتیک نیز بود. “پل پوت” معتقد بود، خمرهایی که از مناطق پایین کامبوج سرچشمه می‌گیرند، نژاد خالص هستند؛ بنابراین چینی‌ها و اقلیت‌های ویتنامی، به طور سیستماتیک هدف قرار گرفتند و نابود شدند. در تلاش برای محافظت از آینده، خمرهای سرخ جوانان را نیز شستشوی مغزی دادند.

کودکان و نوجوانان تحت آموزش‌های ایدئولوژیک قرار گرفته و تشویق می‌شدند که در صورت صحبت علیه انقلاب از والدین خود گزارش دهند. رژیم خمرهای سرخ به رهبری “پل پوت” پس از چهار سال استبداد به پایان رسید. در پی یک سری درگیری‌های مرزی، ویتنامی‌ها موفق شدند پنوم پن را در 7 ژانویه 1979 تصرف کنند.

خمرهای سرخ در دهه 1980 و اوایل دهه 1990 تلاش کردند تا کنترل کشور خود را دوباره به دست گیرند، اما تلاش آنها ناموفق بود. در پایان سال 1996، خمرهای سرخ تقریباً تمام قلمرو خود را در کامبوج از دست داده بودند، و “پل پوت” سرانجام در ژوئن 1997 به دادگاه کشیده شد.

پس از دریافت حبس ابد برای جنایات خود، او سال بعد به مرگ طبیعی درگذشت. مورخان تعداد دقیق کشته‌شدگان به دست خمرهای سرخ را نمی‌دانند، اما بیشتر آنها معتقدند که “پل پوت” و خمرهای سرخ در طول حکومت وحشت خود دو میلیون نفر را کشتند.

بیشتر بدانید…

تاثیر شگفت انگیز توهم توطئه بر مردم/ کره شمالی چگونه دشمن همیشگی دارد؟

دندان‌های آدولف هیتلر علت مرگ دیکتاتور نازی را فاش می‌کند؟

پی‌نوشت:

The Tyrants (2006) by Clive Foss

Pol Pot (2005) by Andy Koopmans

The Most Evil Men and Women in History (2002) by Miranda Twiss

Monsters: History’s Most Evil Men and Women (2009) by Simon Sebag Montefiore

Pol Pot’s Cambodia (2009) by Matthew Scott Weltig