1948 میلادی مصادف با تیر ماه 1327 شمسی در چنین روزی؛ کیم ایل سونگ، دیکتاتور کمونیست کره شمالی که از سال 1948 رهبر این کشور بود، در سن 82 سالگی بر اثر سکته قلبی درگذشت.
جهان در روزی که گذشت
به گزارش ره آورد نیوز، در دهه 1930، کیم ایل سونگ علیه اشغال کره توسط ژاپنی‌ها مبارزه کرد و توسط مقامات شوروی که او را برای آموزش نظامی و سیاسی به اتحاد جماهیر شوروی فرستادند، مورد توجه قرار گرفت. او کمونیست شد و در جنگ جهانی دوم در ارتش سرخ شوروی جنگید.
در سال 1945، کره به دو حوزه شوروی و آمریکا تقسیم شد و در سال 1948 کیم ایل سونگ اولین رهبر جمهوری دموکراتیک خلق کره (کره شمالی) شد. کیم ایل سونگ با امید به اتحاد مجدد کره با زور، در ژوئن 1950 به کره جنوبی حمله کرد و در نتیجه جنگ کره را شعله ور کرد که در سال 1953 با بن بست پایان یافت. در طول چهار دهه بعد، کیم کشورش را حتی از متحدان کمونیست سابق خود به انزوا عمیق کشاند و روابط با کره جنوبی همچنان پرتنش بود.
حکومت سرکوبگرانه و کیش شخصیتی که او را به عنوان “رهبر بزرگ” می‌شناخت، او را تا زمان مرگش در سال 1994 در قدرت نگه داشت. پسرش کیم جونگ ایل، که سلطنتش به همان اندازه سرکوبگر و منزوی بود، به عنوان رئیس جمهور جانشین پدر شد. کیم جونگ ایل، معروف به “رهبر عزیز” تا زمان مرگش در سال 2011 خدمت کرد. پسر کیم جونگ ایل، کیم جونگ اون، جانشین او شد و تا به امروز قدرت را در کره شمالی به دست دارد.
مطالب مرتبط…
نیروهای کره شمالی به کره جنوبی حمله کردند و جنگ کره آغاز شد
10 سال با کیم جونگ اون، دیکتاتور کره شمالی
کیم ایل سونگ
کیم ایل سونگ پسر پدر و مادری بود که در دوران کودکی‌اش برای فرار از حکومت ژاپنی‌ها بر کره به منچوری گریختند. او مدرسه ابتدایی را در منچوری گذراند و در حالی که هنوز دانش آموز بود به یک سازمان جوانان کمونیستی پیوست. او به دلیل فعالیت‌هایش با این گروه در سال‌های 1929-1930 دستگیر و زندانی شد. پس از آزادی کیم از زندان، زمانی در طول دهه 1930 به مقاومت چریکی کره در برابر اشغال ژاپن پیوست و نام یک جنگجوی چریکی افسانه‌ای کره‌ای را علیه ژاپنی‌ها برگزید. کیم مورد توجه مقامات نظامی شوروی قرار گرفت و او را برای آموزش نظامی و سیاسی به اتحاد جماهیر شوروی فرستاد.
کیم ایل سونگ با امید به اتحاد مجدد کره البته با زور و خشونت، در سال 1950 به کره جنوبی حمله کرد و در نتیجه جنگ کره را شعله ور کرد. با این حال، تلاش او برای گسترش حکومتش در آنجا توسط نیروهای آمریکایی و سایر نیروهای سازمان ملل دفع شد و تنها از طریق حمایت گسترده چین و اتحاد جماهیر شوروی بود که او توانست تهاجم بعدی نیروهای سازمان ملل به کره شمالی را دفع کند. جنگ کره در سال 1953 با بن بست پایان یافت.
با انحلال اتحاد جماهیر شوروی در اوایل دهه 1990 چین به عنوان تنها متحد اصلی کره شمالی تبدیل شد و در این بین نیز چین روابط صمیمانه تری با کره جنوبی ایجاد کرد. در همین حال، سیاست کره شمالی در قبال جنوب در طول دهه 1980 و اوایل دهه 90 بین تحریک و پیشبرد صلح متناوب بود.
با میزبانی سئول از بازی‌های المپیک در سال 1988، که شمال تیمی از ورزشکاران را به آنجا فرستاد، روابط تا حدودی بهبود یافت. در سال 1991 دو کشور به طور همزمان در سازمان ملل پذیرفته شدند و یک سلسله گفتگوهایی بین دو طرف شکل گرفت که نتیجه دو توافق بین کره شمالی و جنوبی بود.
رئیس جمهور کره جنوبی کیم یونگ سام قرار بود در جولای 1994 برای نشست بی سابقه رهبران دو کره به پیونگ یانگ سفر کند، اما کیم ایل سونگ قبل از برگزاری این دیدار درگذشت. کیم جونگ ایل پس از مرگ پدرش به قدرت رسید.
