فهرست مطالب
در 28 فوریه 1953، دانشمندان دانشگاه کمبریج، جیمز دی واتسون و فرانسیس اچ. کریک اعلام کردند که ساختار دو مارپیچ DNA، مولکولی حاوی ژن‌های انسانی را تعیین کرده‌اند.
به گزارش ره آورد نیوز، فوریه 1953 میلادی مصادف با اسفند 1331 شمسی، جیمز دی واتسون و فرانسیس اچ. کریک اعلام کردند که ساختار شیمیایی DNA را کشف کرده‌اند.
اگرچه DNA – مخفف دئوکسی ریبونوکلئیک اسید – در سال 1869 کشف شد، نقش حیاتی آن در تعیین وراثت ژنتیکی تا سال 1943 نشان داده نشد.
پیج اینستاگرام ره آورد نیوز را دنبال کنید؛ روی نوشته کلیک کنید…
در اوایل دهه 1950، واتسون و کریک تنها دو نفر از بسیاری از دانشمندانی بودند که روی کشف ساختار DNA کار می‌کردند.
لینوس پاولینگ شیمیدان کالیفرنیایی در آغاز سال 1953 مدلی نادرست را پیشنهاد کرد که واتسون و کریک را بر آن داشت تا تلاش کنند تا پاولینگ را شکست دهند.
در صبح روز 28 فوریه، آنها تشخیص دادند که ساختار DNA یک پلیمر دو مارپیچ یا یک مارپیچ از دو رشته DNA است که هر یک شامل زنجیره‌ای طولانی از نوکلئوتیدهای مونومر است که به دور یکدیگر پیچیده شده‌اند.
بر اساس یافته‌های آنها، DNA با جدا شدن به رشته‌های جداگانه، خود را تکثیر می‌کند، که هر یک از آنها به الگوی یک مارپیچ دوگانه جدید تبدیل می‌شوند.
واتسون در کتاب پرفروش خود، مارپیچ دوگانه (1968) بعداً ادعا کرد که کریک این کشف را با قدم زدن به میخانه ایگل در همان نزدیکی اعلام کرد و گفت که “ما راز زندگی را پیدا کرده بودیم.”
حقیقت چندان هم دور از دسترس نبود، زیرا واتسون و کریک یک معمای اساسی علم را حل کرده بودند؛
اینکه چگونه می‌توان دستورالعمل‌های ژنتیکی را در موجودات زنده نگه داشت و از نسلی به نسل دیگر منتقل کرد.
مطالب مرتبط…
درمان زن مبتلا به ویروس اچ آی وی برای اولین بار در دنیا
راه حل واتسون و کریک به طور رسمی در 25 آوریل 1953 پس از انتشار آن در شماره آن ماه مجله Nature اعلام شد.
این مقاله تحولی در مطالعه زیست شناسی و پزشکی ایجاد کرد.
شناسایی ساختار DNA چه کاربردی دارد؟
از جمله پیشرفت‌هایی که مستقیماً از آن به دنبال داشت، غربالگری قبل از تولد برای ژن‌های بیمار بود.
غذاهای دستکاری شده ژنتیکی؛
توانایی شناسایی بقایای انسان؛ طراحی منطقی درمان برای بیماری‌هایی مانند ایدز؛ و آزمایش دقیق شواهد فیزیکی به منظور محکومیت یا تبرئه مجرمان.
جایزه نوبل پزشکی برای کریک و واتسون
کریک و واتسون بعداً بر سر کتاب واتسون با هم درگیر شدند.
کریک احساس کرد همکاری آنها را نادرست معرفی کرده و به دوستی آنها خیانت کرده است.
بحث و جدل بزرگتری در مورد استفاده واتسون و کریک از کار انجام شده توسط محقق دیگر DNA به نام روزالیند فرانکلین به وجود آمد.
همکار موریس ویلکینز، درست قبل از اینکه او و کریک کشف معروف خود را انجام دهند، کار عکاسی اشعه ایکس واتسون و کریک فرانکلین را به واتسون نشان داده بود.
این تصاویر نشان داد که مولکول DNA در یک ترکیب مارپیچ وجود دارد.
وقتی کریک و واتسون در سال 1962 برنده جایزه نوبل شدند، جایزه را به ویلکینز نیز اهدا کردند.
فرانکلین که در سال 1958 بر اثر سرطان تخمدان درگذشت و از این رو واجد شرایط دریافت این جایزه نبود،
هرگز از نقشی که عکس‌های او در پیشرفت علمی تاریخی ایفا کرد، آگاه نشدیم.
