فهرست مطالب
کمونیسم، یک ایدئولوژی سیاسی و اقتصادی که خواستار جامعه‌ای بی‌طبقه که در آن همه چیز به طور مساوی تقسیم شده باشد.
به گزارش ره آورد نیوز، از زمان شروع ایدئولوژی کمونیسم، یک سری از موج‌ها و افول‌ها را شاهد بوده است.
آنچه در سال 1917 روسیه آغاز شد، به یک انقلاب جهانی تبدیل شد و در کشورهای دوردستی مانند چین و کره، کنیا و سودان، کوبا و نیکاراگوئه ریشه دوانید.
کمونیسم از انقلاب اکتبر لنین آغاز شد و با به قدرت رسیدن مائوتسه تونگ به چین و با قدرت گرفتن فیدل کاسترو به کوبا گسترش یافت.
ایدئولوژی کمونیسم پشت یک طرف جنگ سرد بود و با سقوط دیوار برلین شاهد افول نمادین بود.
پیج اینستاگرام ره آورد نیوز را دنبال کنید؛ رو نوشته کلیک کنید…
امروزه تنها تعداد انگشت شماری از کشورها تحت حکومت کمونیستی یا بهتر است بگوییم ایدئولوژی کمنویستی باقی مانده‌اند.
در زیر جدول زمانی وقایع قابل توجهی که ایدئولوژی کمونیسم را در تاریخ شکل دادند، آورده شده است.
کارل مارکس
اتحاد جماهیر شوروی از انقلاب اکتبر ظهور کرد
21 فوریه 1848: اقتصاددان و فیلسوف آلمانی کارل مارکس و فردریش انگلس مانیفست کمونیست را منتشر کردند.
آنان خواهان شورش طبقه کارگر علیه سرمایه داری شدند. شعار آن “کارگران جهان متحد شوید!” به سرعت به یک فریاد تجمع تبدیل شد.
7 نوامبر 1917: در راس ولادیمیر لنین، بلشویک‌ها، با انتساب به مارکسیسم، قدرت را در جریان انقلاب اکتبر روسیه به دست گرفتند و اولین دولت کمونیستی شدند.
مطالب مرتبط…
خونین‌ترین دیکتاتوری قرن؛ حکومت وحشت خمرهای سرخ در کامبوج
محاصره برلین؛ اولین درگیری بزرگ جنگ سرد
ناگفته‌هایی از دیوار برلین
اواخر همان ماه، انقلابیون سوسیالیست چپ، بلشویک‌ها را در انتخابات شکست دادند، اما علیرغم وعده‌هایشان مبنی بر «نان، زمین و صلح»، لنین از نیروی نظامی برای به دست گرفتن قدرت استفاده کرد.
در این دوره است که ترور سرخ (اعدام مقامات تزار)، اردوگاه‌های کار اسیران جنگی و سایر تاکتیک‌های دولتی پلیس ایجاد می‌شود.
کمونیسم در چین پابرجاست
1 ژوئیه 1921: با الهام از انقلاب روسیه، حزب کمونیست چین تشکیل شد.
21 ژانویه 1924: لنین در سن 54 سالگی بر اثر سکته مغزی درگذشت و ژوزف استالین که به عنوان دبیر کل لنین خدمت کرده بود، سرانجام حکومت رسمی اتحاد جماهیر شوروی را تا زمان مرگش در سال 1953 به دست گرفت.
او کشور را از طریق یک اقتصاد تحت کنترل دولت، صنعتی کرد، اما به قحطی منجر شد.
در رژیم او، بدخواهان تبعید یا در اردوگاه‌های کار اجباری زندانی شدند و به عنوان بخشی از پاکسازی بزرگ، یک میلیون نفر به دستور استالین اعدام شدند.
1940 تا 1979: کمونیسم به زور یا غیر از این در استونی، لتونی، لیتوانی، یوگسلاوی، لهستان، کره شمالی، آلبانی، بلغارستان، رومانی، چکسلواکی، آلمان شرقی، مجارستان، چین، تبت، ویتنام شمالی، گینه، کوبا، یمن، کنیا، سودان، کنگو، برمه، آنگولا، بنین، کیپ ورد، لائوس، کامبوچیا، ماداگاسکار، موزامبیک، ویتنام جنوبی، سومالی، سیشل، افغانستان، گرانادا، نیکاراگوئه و دیگران گسترش یافت.
کمونیسم و شروع جنگ سرد
9 مه 1945: ایالات متحده آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی پیروزی بر آلمان نازی در جنگ جهانی دوم را اعلام کرد.
با شکست ژاپن، کره به شمال کمونیستی (که توسط شوروی اشغال شده بود) و جنوب (که توسط ایالات متحده اشغال شده بود) تقسیم شد.
12 مارس 1947: رئیس جمهور “هری اس ترومن” در آنچه که به عنوان دکترین ترومن شناخته می‌شد در کنگره سخنرانی کرد و خواستار مهار کمونیسم شد.
و بعداً منجر به ورود ایالات متحده به جنگ‌های ویتنام و کره شد.
تصاحب این دکترین مبنای سیاست جنگ سرد آمریکا شد.
5 مارس 1946: وینستون چرچیل، نخست وزیر بریتانیا، سخنرانی معروف خود به نام «پرده آهنین» را در میسوری ایراد کرد و آمریکایی‌ها را از تفرقه بین اتحاد جماهیر شوروی و متحدان غربی آگاه کرد.
1 اکتبر 1949: در پی یک جنگ داخلی، رهبر حزب کمونیست چین، مائو تسه تونگ، ایجاد جمهوری خلق چین را اعلام کرد و ایالات متحده را به پایان دادن به روابط دیپلماتیک با جمهوری خلق چین برای چندین دهه سوق داد.
5 ژوئیه 1950: نیروهای پیشرو سازمان ملل، اولین سربازان ایالات متحده در جنگ کره، پس از حمله کره شمالی کمونیست به کره جنوبی به قصد ایجاد یک کشور کمونیستی متحد، شرکت کردند.
این جنگ تا 27 ژوئیه 1953 ادامه داشت و کره شمالی، چین و سازمان ملل توافقنامه آتش بس را امضا کردند.
کمونیسم پیروز در کوبا و ویتنام
1 ژانویه 1959: فیدل کاسترو رژیم فاسد فولخنسیو باتیستا را سرنگون کرد و کوبا به یک کشور کمونیستی تبدیل شد.
25 آوریل 1976: پس از سقوط سایگون در پایان جنگ ویتنام، پایتخت ویتنام جنوبی توسط نیروهای کمونیست تصرف شد.
چند ماه بعد، در ژوئیه، کشور به عنوان جمهوری سوسیالیستی ویتنام تحت حکومت کمونیستی متحد شد.
25 اکتبر 1983: ایالات متحده به دستور رئیس جمهور رونالد ریگان برای تأمین امنیت اتباع آمریکایی تحت رژیم کمونیستی این کشور به رهبری نخست وزیر موریس بیشاپ به گرانادا حمله کرد.
حکومت طرفدار مارکسیست در حدود یک هفته سرنگون شد.
4 ژوئن 1989: پس از هفته‌ها تظاهرات، دولت کمونیست چین ارتش خود را به سوی تظاهرکنندگانی که خواستار دموکراسی در میدان تیان آنمن پکن بودند، اعزام کرد.
خشونت خونین به کشته شدن صدها تا هزاران نفر ختم شد (هیچ آمار رسمی کشته شدگان اعلام نشد).
سقوط دیوار برلین و پایان اتحاد جماهیر شوروی
9 نوامبر 1989: دیوار برلین – که برلین شرقی کمونیستی را برای نزدیک به 30 سال از برلین غربی دموکراتیک جدا کرد – سقوط کرد.
در سال های 1989-1990 شاهد فروپاشی رژیم‌های کمونیستی در چکسلواکی، مجارستان، بلغارستان، لهستان، رومانی، بنین، موزامبیک، نیکاراگوئه و یمن هستیم.
25 دسامبر 1991: با استعفای میخائیل گورباچف، اتحاد جماهیر شوروی فروپاشید.
رئیس جمهور جدید روسیه، بوریس یلتسین، حزب کمونیست را ممنوع کرد.
کمونیسم به زودی در افغانستان، آلبانی، آنگولا، کنگو، کنیا، یوگسلاوی و سایر کشورها پایان یافت.
چین، کوبا، لائوس، ویتنام تحت حاکمیت کمونیستی باقی ماندند.
کره شمالی اسماً کمونیست باقی ماند، اگرچه دولت کره شمالی خود را کمونیست نمی‌خواند.
