1948 میلادی در چنین روزی؛ مهنداس کارامچاند گاندی (مهاتما گاندی)، رهبر سیاسی و معنوی جنبش استقلال هند در دهلی نو توسط یک هندو افراطی ترور شد.
به گزارش ره آورد نیوز، 1948 میلادی مصادف با 1326 شمسی، مهاتما گاندی رهبر سیاسی و معنوی استقلال هند از استعمار بریتانیا ترور شد.
وایشناوا گاندی در سال 1869 پسری به دنیا آورد که آینده هند را تغییر داد.
مادر گاندی عمیقاً مذهبی بود و در اوایل پسرش را در معرض جینیسم قرار داد، یک مذهب هندی از نظر اخلاقی سختگیرانه که از خشونت پرهیزی حمایت می‌کرد.
در دوران دانشجویی گاندی یک فرد معمولی بود مانند تمام مردم دنیا، اما در سال 1888 میلادی فرصتی برای تحصیل حقوق در انگلستان به او داده شد.
گاندی در سال 1891، به هند بازگشت، اما با ناتوانی در یافتن کار خوب، در سال 1893 یک قرارداد یک ساله در آفریقای جنوبی پذیرفت.
با اقامت در ناتال در آفریقای جنوبی، او در معرض نژادپرستی و قوانین آفریقای جنوبی قرار گرفت که حقوق کارگران هندی را محدود می‌کرد.
گاندی بعداً یکی از خاطرات نژادپرستی را به یاد آورد، که در آن او را از یک کوپه راه آهن درجه یک بیرون آوردند و از قطار به پایین پرتاب کردند.
از آن پس، او تصمیم گرفت که با بی عدالتی مبارزه کند و از حقوق خود به عنوان یک رنگین پوست و یک انسان دفاع کند.
وقتی قراردادش به پایان رسید، او به طور خودجوش تصمیم گرفت در آفریقای جنوبی بماند و کمپینی را علیه قوانینی که هندی‌ها را از حق رای محروم می‌کرد، به راه انداخت.
او کنگره هند ناتال را تشکیل داد و توجه بین المللی را به وضعیت اسفبار رنگین پوستان در آفریقای جنوبی جلب کرد.
در سال 1906، دولت ترانسوال به دنبال محدود کردن بیشتر حقوق هندی‌ها بود و گاندی اولین کمپین خود را برای ساتیاگراها یا نافرمانی مدنی توده‌ای سازمان داد.
پس از هفت سال اعتراض، او با دولت آفریقای جنوبی به توافق دست یافت.
در سال 1914، گاندی به هند بازگشت و زندگی پرهیز و معنویت را در حاشیه سیاست هند سپری کرد.
گاندی در جنگ جهانی اول از بریتانیا حمایت کرد اما در سال 1919 ساتیاگراها جدیدی را در اعتراض به پیش نویس نظامی اجباری بریتانیا از رنگین‌پوستان راه اندازی کرد.
صدها هزار نفر به دعوت او برای اعتراض پاسخ دادند و تا سال 1920 او رهبر جنبش استقلال هند شد.
مهاتما گاندی کنگره ملی هند را به عنوان یک نیروی سیاسی سازماندهی کرد و بایکوت گسترده کالاها، خدمات و موسسات بریتانیایی در هند را آغاز کرد.
سپس، در سال 1922، هنگامی که خشونت علیه معترضان شروع شد، به طور ناگهانی ساتیاگراها را لغو کرد.
یک ماه بعد به جرم فتنه گری توسط مقامات انگلیسی دستگیر و مجرم شناخته شد و به زندان افتاد.
پس از آزادی در سال 1924، او در اعتراض به خشونت‌های هندو و مسلمانان روزه‌داری طولانی‌تری گرفت.
در سال 1928، زمانی که خواستار وضعیت سلطه برای هند شد، به سیاست ملی بازگشت.
گاندی در سال 1930 اعتراضات گسترده‌ای را علیه مالیات نمک بریتانیا که به فقرای هند آسیب رساند، راه اندازی کرد.
در مشهورترین کارزار نافرمانی مدنی خود، گاندی و پیروانش به سمت دریای عرب حرکت کردند، جایی که نمک خود را با تبخیر آب دریا درست کردند.
راهپیمایی که منجر به دستگیری گاندی و 60 هزار نفر دیگر شد؛ این اقدام احترام و حمایت بین المللی جدیدی را برای رهبر و جنبش او به همراه داشت.
در سال 1931، گاندی برای شرکت در کنفرانس میزگرد هند در لندن به عنوان تنها نماینده کنگره ملی هند شرکت کرد.
این ملاقات باعث ناامیدی بزرگی شد و پس از بازگشت به هند دوباره به زندان افتاد.
زمانی که در زندان بود، روزه دیگری در اعتراض به رفتار دولت بریتانیا با «غیرقابل‌دست‌ها» – رنگین پوستان فقیر و تحقیرشده‌ای- که پایین‌ترین طبقات نظام کاست را اشغال می‌کردند، برگزار کرد.
در سال 1934، گاندی حزب کنگره هند را ترک کرد تا برای توسعه اقتصادی مانند بسیاری از فقیران هند کار کند.
جواهر لعل نهرو، دستیار او، به جای او به عنوان رهبر حزب معرفی شد.
با شروع جنگ جهانی دوم، گاندی به سیاست بازگشت و خواستار همکاری هند با تلاش‌های جنگی بریتانیا در ازای استقلال شد.
بریتانیا نپذیرفت و با حمایت از گروه‌های محافظه کار هندو و مسلمان به دنبال تجزیه هند بود.
در پاسخ، گاندی در سال 1942 جنبش «ترک هند» را راه‌اندازی کرد که خواستار خروج کامل بریتانیا شد.
گاندی و دیگر رهبران ملی گرا تا سال 1944 در زندان بودند.
در سال 1945، دولت جدیدی در بریتانیا به قدرت رسید و مذاکرات برای استقلال هند آغاز شد.
گاندی به دنبال یک هند متحد بود، اما مسلم لیگ که در طول جنگ جهانی دوم نفوذ خود را افزایش داده بود، با این ایده مخالفت کرد.
پس از گفتگوهای طولانی، بریتانیا با ایجاد دو کشور مستقل جدید هند و پاکستان در 15 اوت 1947 موافقت کرد.
گاندی از تقسیم کشورش بسیار ناراحت بود و به زودی خشونت‌های خونینی بین هندوها و مسلمانان هند آغاز شد.
او در تلاش برای پایان دادن به درگیری‌های مذهبی هند، به روزه‌داری و بازدید از مناطق آشوب‌زده متوسل شد.
او در دهلی نو توسط ناتورام گودسه، یک افراطی هندو که به تساهل گاندی نسبت به مسلمانان اعتراض داشت، به ضرب گلوله کشته شد.
روش‌های متقاعدکننده نافرمانی مدنی گاندی که به عنوان مهاتما یا «روح بزرگ» شناخته می‌شد، بر رهبران جنبش‌های حقوق مدنی در سراسر جهان، به‌ویژه مارتین لوتر کینگ، در ایالات متحده آمریکا تأثیر گذاشت.
