خشم هیتلر از شکست ارتش ایتالیا در لیبی

فوریه 1941 میلادی در چنین روزی، آدولف هیتلر شریک محوری خود، بنیتو موسولینی، را به دلیل عقب‌نشینی نیروهایش در برابر پیشروی‌های بریتانیا در لیبی سرزنش کرد.

به گزارش ره آورد نیوز، 1941 میلادی مصادف با 1319 شمسی، آدولف هیتلر پس از عقب نشینی ارتش ایتالیا در لیبی برابر نیروهای بریتانیایی بسیار خشمگین شد و بنیتو موسولینی رهبر ایتالیا را بدلیل عقب‌نشینی سرزنش کرد.

هیتلر از موسولینی خواست که نیروهایش را برای مقاومت فرماندهی کند.

از سال 1912، ایتالیا لیبی را به دلیل انگیزه‌های صرفاً «توسعه» اقتصادی اشغال کرده بود.

در سال 1935، موسولینی شروع به فرستادن ده‌ها هزار ایتالیایی به لیبی برای رفع نگرانی‌های اضافه جمعیت در این کشور کرد.

بنابراین در زمان شروع جنگ جهانی دوم، ایتالیا از حضور طولانی مدت در شمال آفریقا برخوردار بود و موسولینی رویای گسترش این حضور را داشت.

در واقع چشم موسولینی به همان سرزمین‌هایی که “امپراتوری روم” در گذشته دور داشت، بود.

از سوی دیگر نیروهای بریتانیایی براساس معاهده‌ای در سال 1936 برای حفاظت از کانال سوئز و پایگاه‌های نیروی دریایی

سلطنتی در بندر اسکندریه و پورت سعید مصر مستقر بودند.

هیتلر در اوایل توسعه موسولینی در شمال آفریقا پیشنهاد کمک کرده بود تا نیروهای آلمانی را برای کمک به دفع ضدحمله

بریتانیا بفرستد، اما موسولینی فکر می‌کرد به تنهایی از پس این مشکل بر خواهد آمد.

اما با وجود گسترش در بخش‌هایی از شرق آفریقا و مصر، نیروهای موسولینی در درازمدت با بریتانیایی‌ها درگیر شدند.

نیروهای بریتانیایی، ایتالیایی‌ها را به سمت غرب هل دادند و در حمله به Beda Fomm خسارات فوق العاده‌ای به نیروهای محور وارد کردند.

در حالی که بریتانیا تهدید می‌کرد که ایتالیایی‌ها را به طور کامل از لیبی بیرون می‌کند و به تونس نفوذ می‌کند، موسولینی

غرور خود را کنار گذاشت و از هیتلر کمک خواست.

هیتلر با اکراه موافقت کرد (این به معنای اولین رویارویی مستقیم آلمان و بریتانیا در مدیترانه است) – اما تنها در صورتی که

موسولینی عقب‌نشینی ایتالیایی‌ها را متوقف کند و بریتانیایی‌ها را از طرابلس، پایتخت لیبی دور نگه دارد.

اما ایتالیایی‌ها همچنان شکست می‌خوردند.

در سه ماه، از نیروهای ایتالیایی 20 هزار نفر مجروح یا کشته شدند و 130 هزار نفر دیگر اسیر شدند.

تنها با آمدن ژنرال آلمانی اروین رومل مقاومت ایتالیا در برابر پیشروی‌های بیشتر بریتانیا تقویت شد.

حتی با کمک آلمان، ایتالیا تنها تا اوایل سال 1943 توانست از قلمرو شمال آفریقا دفاع کند.