فهرست مطالب
اسفند 1356 در چنین روزی، پرویز دستمالچی، و تنی چند از گروه کنفدراسیون دانشجویان ایرانی مقیم آلمان شرقی، به سفارت ایران در آلمان شرقی حمله کردند.
نزدیک به ساعت سیزده و پانزده دقیقه روز دوشنبه هشتم اسفند ماه 1356 پرویز دستمالچی، نیکو مدنی، خدیجه نصیری، جلیل مهاجر، علی ایروانچی
و بیست و پنج تن دیگر، از کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در خارج از کشور، به سفارت ایران در برلین شرقی پایتخت جمهوری دمکراتیک آلمان حمله کردند.
این افراد کارکنان سفارت ایران را در اتاقی زندان کرده، سپس همه اسباب و اثاثیه سفارتخانه را خرد نمودند و پس از شکستن درها بخش بزرگی از کتاب‌ها و سندها و نامه‌ها را پاره کردند.
اشغال سفارت ایران در آلمان شرقی چگونه رخ داد؟
محمدرضا دبیری دیپلمات ایرانی در آلمان شرقی در گفتگو با دیپلماسی ایرانی حمله به سفارت ایران در برلین شرقی را اینگونه توصیف می‌کند:
نزدیک به ساعت سیزده و پانزده دقیقه روز دوشنبه هشتم اسفند ماه 1356 حدود ۵۰ نفر دانشجویان مخالف و معترض عضو کنفدراسیون دانشجویان ایرانی در برلین غربی،
پیج اینستاگرام ره آورد نیوز را دنبال کنید؛ روی نوشته کلیک کنید…
به عنوان اعتراض به قربانیان تبریز که در مراسم عزاداری چهلم کسانی که در واقعه قم در دی ماه ۱۳۵۶ جان خود را از دست داده بودند،
از مرز برلین غربی به شرق آمده و سفارت ایران در برلین شرقی را اشغال کرده بودند.
«دانشجویان ایرانی از نیروهای امنیتی خواستند که مطبوعات را از کارشان آگاه کنند.»
فصلنامه مطالعاتی ایرانی، قصد دانشجویان ایرانی را اعتراض به برخورد دولتشان با شورش‌های تبریز دانست.
همچنین روزنامه کیهان نوشت که این عده «کلیه اسباب واثاثیه سفارت را خرد کردند و پس از شکستن درها قسمت اعظم کتب و اوراق را پاره کردند و حدود یک ساعت و ده دقیقه سفارت را در تصرف داشتند…»
آن گروه عموماً از دانشجویان چپ‌گرای عضو کنفدراسیون دانشجویان ایرانی خارج از کشور بودند
که با رژیم شاهنشاهی مخالف بودند و ساواک در مکاتبات از آن‌ها تحت عنوان دانشجویان منحرف یاد می‌کرد.
آن‌ها سفیر، نفر دوم جدید، من، مامور رمز و همچنین راننده و منشی آلمانی که در سفارت بودند را حدود ۵ ساعت در اتاقی محبوس و زندانی کردند.
آن‌ها مسلح به چوب دستی‌های کلفتی همانند دسته کلنگ بودند.
بعضی از آن‌ها، در حالی که دسته جمعی سرودهای گروه سیاهکل را می‌خواندند و شعارهای ضد رژیم می‌دادند،
تمام شیشه‌ها و در و پنجره و قفسه‌ها و فایل‌های بایگانی را خرد کردند
و محتویات پرونده‌ها را از پنجره به خیابان ریختند و اتاق‌های سفارت به ویرانه‌ای تبدیل شده بود.
مطالب مرتبط…
محاکمه تعدادی از سران رژیم پهلوی در دادگاه انقلاب
پایان بحران گروگانگیری در ایران پس از 444 روز
نوشته پارچه‌ای از قبل آماده شده‌ای هم از پنجره به داخل خیابان آویختند که روی آن از اشغال سفارت به عنوان اعتراض به رژیم شاه نام برده شده بود.
بهمن نیرومند از رهبران کنفدراسیون دانشجویان ایرانی، مخالف شاه و گرداننده و سخنگوی آن‌ها،
در خیابان مقابل دوربین تلویزیون‌های خبرگزاری‌های عمدتاً غربی با حرارت سخنرانی و افشاگری می‌کرد که مستقیم از رسانه‌های غربی پخش می‌شد.
در ابتدا این تصور بود که ما گروگان هستیم و آن‌ها متقابلاً خواسته‌هایی دارند.
پلیس دور تا دور سفارت را محاصره کرده بود، ولی داخل ساختمان سفارت نمی‌شد.
آن‌طوری که بعداً گفتند: از مسلح بودن اشغال‌کنندگان اطمینان نداشتند و نمی‌خواستند برای گروگان‌ها خطر جانی پیش آید.
از سویی هیچ مقام رسمی سفارت به آن‌ها اجازه حمله به ساختمان سفارت را نداده بود.
در مقطعی معترضین و اشغال‌کنندگان، اتباع غیرایرانی، یعنی راننده و منشی آلمانی سفارت را جدا کرده و آزاد کردند.
سفیر توسط راننده آلمانی به پلیس پیغام داده بود که آن‌ها مسلح نیستند و پلیس اجازه دارد که وارد شود
و یک ساعت بعد قضیه اشغال با حمله و مداخله پلیس پایان یافت و ما آزاد شدیم.
به فاصله کمی تلگراف حاوی اوامر مطاع ملوکانه واصل شد، مبنی بر اینکه حمله به سفارتخانه در یک کشور کمونیستی بدون رضایت میزبان پذیرفتنی نیست؛
لذا به عنوان اعتراض همه اعضای ایرانی سفارت فوراً خاک آلمان دموکراتیک را ترک کنند.
تمام مناسبات اقتصادی، کنسولی فیمابین و صدور روادید متوقف شوند.
هیچ نوع تماس و مذاکره‌ای با مقامات دولت میزبان، غیر از تسلیم یادداشت اعتراضیه و اقدامات لازم اداری جهت ترک محل ماموریت صورت نگیرد ولی تابلو و پرچم سفارت همچنان باقی بماند.
دستورالعمل تلگرافی بعدی این بود که کلیه بایگانی و سوابق تلگرافات طبقه‌بندی شده و کلیدهای کشف رمز و محرمانه در محل سفارت فوراً سوزانده و یا معدوم گردند،
دستگاه‌های کشف رمز و باقیمانده دفاتر اندیکاتور و بایگانی کنسولی و اسناد مالی و اداری به سرکنسولگری در برلین غربی منتقل شوند.
