نیروهای کره شمالی به کره جنوبی حمله کردند و جنگ کره آغاز شد

جنگ کره در 25 ژوئن 1950 مصادف با تیر ماه 1329 با حمله نیروهای خلق کره شمالی به کره جنوبی آغاز شد.

به گزارش ره آورد نیوز، زمانی که حدود 75 هزار سرباز از ارتش خلق کره شمالی مرز بین جمهوری دموکراتیک خلق کره که مورد حمایت شوروی بود به کره جنوبی سرازیر شد، عملاً جنگ کره آغاز شد.

برگی از تاریخ جهان؛

سربازان ارتش خلق کره که اتحاد جماهیر شوروی پشت آن‌ها بود در مقابل کره جنوبی که ایالات متحده آمریکا را متحد خود می‌دید.

این تهاجم اولین اقدام نظامی جنگ سرد بود؛ تا ماه جولای، نیروهای آمریکایی از طرف کره جنوبی وارد جنگ شدند.

تا آنجا که به مقامات آمریکایی مربوط می شود، این جنگ علیه نیروهای کمونیسم بین المللی بود. پس از چند بار پیشروی و عقب نشینی در مرز دو کره، درگیری متوقف شد و تعداد تلفات بدون هیچ دستاوردی بسیار بالا بود.

ره آورد نیوز را در اینستاگرام دنبال کنید؛ روی نوشته کلیک کنید…

در همین حال، مقامات آمریکایی مشتاقانه برای ایجاد نوعی آتش بس با کره شمالی تلاش کردند. آنها می ترسیدند که جایگزین، جنگ گسترده تر با روسیه و چین باشد – یا حتی، همانطور که برخی هشدار دادند، جنگ جهانی سوم.

سرانجام در جولای 1953 جنگ کره به پایان رسید.

در مجموع، حدود 5 میلیون سرباز و غیرنظامی جان خود را در جنگی که بسیاری در ایالات متحده از آن به عنوان “جنگ فراموش شده” یاد می کنند، به دلیل عدم توجه به آن در مقایسه با درگیری های مشهورتر مانند جنگ جهانی اول و دوم و جنگ ویتنام، از دست دادند.

امروز شبه جزیره کره به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شده است.

تقسیم شب جزیره کره به دو بخش شمالی و جنوبی

دین آچسون، وزیر امور خارجه ایالات متحده (1893-1971) زمانی گفت: «اگر بهترین ذهن‌های جهان به دنبال یافتن بدترین مکان ممکن در جهان برای یک جنگ نفرت انگیز باشند، انتخاب متفق القول کره بود. ”

شبه جزیره تقریباً تصادفی در دامان آمریکا فرود آمده بود.

از آغاز قرن بیستم، شبه جزیره کره بخشی از امپراتوری ژاپن بود و پس از جنگ جهانی دوم، تصمیم گیری در مورد آنچه که باید با متصرفات امپراتوری دشمن خود انجام شود، به عهده آمریکایی ها و شوروی افتاد.

در آگوست 1945، دو دستیار جوان در وزارت امور خارجه، شبه جزیره کره را در امتداد مدار 38 شمالی به نصف تقسیم کردند.

روس ها منطقه شمال خط و ایالات متحده منطقه جنوب آن را اشغال کردند.

در پایان این دهه، دو ایالت جدید در شبه جزیره شکل گرفت. در جنوب، سینگمن ری دیکتاتور ضد کمونیست (1875-1965) از حمایت بی میل دولت آمریکا برخوردار بود.

در شمال، دیکتاتور کمونیست کیم ایل سونگ (1912-1994) از حمایت تمام قد شوروی برخوردار بود.

با این حال، هیچ یک از دیکتاتورها راضی به ماندن در سمت خود نبودند و میل به گسترش قلمرو خود داشتند. نزدیک به 10 هزار سرباز کره شمالی و جنوبی قبل از شروع جنگ در نبرد کشته شدند.

مطالب مرتبط…

نبرد اوکیناوا؛ آخرین نبرد جنگ جهانی دوم به پایان رسید

تاریخ امروز؛ نبرد دریایی فیلیپین در جنگ جهانی دوم

فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی/ کجای کار اشتباه شد؟

با این حال، تهاجم کره شمالی برای مقامات آمریکایی غافلگیرکننده بود. تا آنجا که به آنها مربوط می شود، این فقط یک مناقشه مرزی بین دو دیکتاتوری بی ثبات در آن سوی کره زمین نبود. در عوض، بسیاری می ترسیدند که این اولین گام در کمپین کمونیستی برای تسلط بر جهان باشد.

به همین دلیل، عدم مداخله توسط بسیاری از تصمیم گیران ارشد در آمریکا در نظر گرفته نمی شد. (در واقع، در آوریل 1950، یک گزارش شورای امنیت ملی موسوم به NSC-68 توصیه کرده بود که ایالات متحده از نیروی نظامی استفاده کند تا توسعه‌طلبی کمونیستی را در هر جایی که به نظر می‌رسد، «بدون توجه به ارزش استراتژیک یا اقتصادی ذاتی» «محافظت» کند.)

رئیس جمهور هری ترومن (1884-1972) گفت: “اگر ما کره را ناامید کنیم، شوروی به راه خود ادامه می دهد و جاهای دیگر را یکی پس از دیگری می بلعد.

“نبرد در شبه جزیره کره نمادی از مبارزه جهانی شرق و غرب، خیر و شر،” در جنگ سرد بود.

با حمله ارتش کره شمالی به سئول، پایتخت کره جنوبی، ایالات متحده نیروهای خود را برای جنگ علیه کمونیسم آماده کرد.

در ابتدا، جنگ یک جنگ تدافعی برای بیرون راندن کمونیست ها از کره جنوبی بود و برای متفقین بد پیش رفت.

ارتش کره شمالی منظم، آموزش دیده و مجهز بود. در مقابل، نیروهای ری در ارتش کره جنوبی، گیج شده بودند و به نظر می‌رسید که تمایل به فرار از میدان نبرد داشتند.

همچنین، یکی از گرم ترین و خشک ترین تابستان های ثبت شده در تاریخ میل به جنگ را در کره جنوبی پایین آورده بود، تا جایی که سربازان تشنه آمریکایی اغلب مجبور به نوشیدن آب از شالیزارهای برنج که با فضولات انسانی بارور شده بودند، شدند.

در پایان تابستان، رئیس جمهور ترومن و ژنرال داگلاس مک آرتور (1880-1964)، در مورد مجموعه جدیدی از اهداف جنگ تصمیم گرفتند. اکنون، برای متفقین، جنگ کره یک جنگ تهاجمی بود: این جنگ برای “آزادسازی” شمال از دست کمونیست ها بود.

در ابتدا، این استراتژی جدید موفقیت آمیز بود، اما هنگامی که نیروهای آمریکایی از مرز عبور کردند و به سمت شمال به سمت رودخانه یالو، مرز بین کره شمالی و چین کمونیست حرکت کردند، چینی ها نگران محافظت از خود در برابر آنچه آنها «تجاوز مسلحانه به خاک چین» نامیدند، شدند.

رهبر چین مائو تسه تونگ (1893-1976) نیروهایی را به کره شمالی فرستاد و به ایالات متحده هشدار داد که از مرزهای یالو دور بماند، مگر اینکه خواهان جنگ تمام عیار باشد.

هیچ پیروزی در جنگ کره وجود نداشت

چیزی که پرزیدنت ترومن و مشاورانش به طور قطع نمی خواستند این بود؛ آنها مطمئن بودند که چنین جنگی به تجاوز شوروی در اروپا، استقرار سلاح های اتمی و میلیون ها مرگ بی منطق منجر می شود.

با این حال، برای ژنرال مک آرتور، هر چیزی کمتر از جنگ گسترده تر نشان دهنده «مماشات» بود، یک ضربه غیرقابل قبول برای کمونیست ها.

همانطور که رئیس جمهور ترومن به دنبال راهی برای جلوگیری از جنگ با چینی ها بود، مک آرتور تمام تلاش خود را برای تحریک آن انجام داد.

ژنرال مک آرتور معتقد بود «هیچ جایگزینی برای پیروزی» علیه کمونیسم بین المللی وجود ندارد.

ترومن رئیس جمهور وقت آمریکا، در 11 آوریل، ژنرال مک آرتور را به دلیل نافرمانی برکنار کرد.

جنگ کره به بن بست رسیده است

در جولای 1951، پرزیدنت ترومن و فرماندهان نظامی جدیدش مذاکرات صلح را در پانمونجوم آغاز کردند.

با این حال، با متوقف شدن مذاکرات، درگیری ادامه یافت. هر دو طرف مایل بودند آتش‌بسی را بپذیرند که مرز موازی سی و هشتم را حفظ کند، اما نمی‌توانستند در مورد اینکه اسیران جنگی توافقی نداشتند.

سرانجام، پس از بیش از دو سال مذاکره، دشمنان در 27 ژوئیه 1953 یک آتش بس امضا کردند. مرز جدیدی را در نزدیکی مدار 38 ترسیم کرد که به کره جنوبی 1500 مایل مربع قلمرو اضافی داد.

تلفات جنگ کره

جنگ کره نسبتا کوتاه اما فوق العاده خونین بود. نزدیک به 5 میلیون نفر جان باختند. بیش از نیمی از این افراد – حدود 10 درصد از جمعیت کره قبل از جنگ – غیرنظامی بودند. (این میزان تلفات غیرنظامیان بیشتر از تلفات جنگ جهانی دوم و جنگ ویتنام بود.)

تقریباً 40 هزار آمریکایی در عملیات در کره کشته شدند و بیش از 100 هزار زخمی بجا گذاشتند.