فهرست مطالب
در 5 آگوست 1962، جسد مرلین مونرو، بازیگر سینما، در خانه اش در لس آنجلس پیدا شد.
به گزارش ره آورد نیوز، پلیس، جسد مرلین مونرو را در حالی که برهنه روی تختش افتاده بود، تلفن در یک دستش پیدا کرد. بطریهای خالی از قرصهایی که برای درمان افسردگی او تجویز شده بود، در اطراف اتاق ریخته شده بود.
پلیس لس آنجلس پس از تحقیقات کوتاهی به این نتیجه رسید که مرگ او “ناشی از مصرف بیش از حد داروهای آرام بخش بوده و نحوه مرگ احتمالی خودکشی است.”
مرلین مونرو که بود؟
مرلین مونرو با نام نورما جین مورتنسون در 1 ژوئن 1926 در لس آنجلس به دنیا آمد. مادرش از نظر عاطفی ناپایدار بود و اغلب در یک آسایشگاه روانی محبوس بود، بنابراین نورما جین توسط تعدادی از والدین و در یک یتیم خانه بزرگ شد. مونرو در سن 16 سالگی با یک همکار در یک کارخانه هواپیماسازی ازدواج کرد اما چند سال بعد از هم جدا شدند.
وی مدلینگ را در سال 1944 آغاز کرد و در سال 1946 قراردادی کوتاه مدت با فاکس قرن بیستم امضا کرد و نام اصلی خود را مرلین مونرو انتخاب کرد.
دوران حرفه ای مرلین مونرو
او در سال 1950 پس از حضور در فیلم جنگل آسفالت (1950) و همه چیز درباره ایو (1950) نظر منتقدان سینما را به خود جلب کرد.
اگرچه او فقط برای مدت کوتاهی در هر دو فیلم نقش یک معشوقه را بازی کرد، اما تماشاگران چهره ی زیبا و دلربای مونرو را از یاد نبردند و او قرارداد جدیدی را با فاکس امضا کرد.
حرفه بازیگری او در اوایل دهه 1950 با بازی در لانه عشق (1951)، تجارت میمون (1952) و نیاگارا (1953) آغاز شد.
او که بهخاطر هوسبازی و جذابیت چشمهای درشتش شناخته میشد، برای نقشهای نمادین جنسی در فیلمهای «آقایان مو بورها را ترجیح میدهند» (1953)، «چگونه با یک میلیونر ازدواج کنیم» (1953) و “هیچ تجارتی مانند تجارت نمایشی وجود ندارد (1954)” به شهرت بینالمللی دست یافت.
مونرو در فیلم خارش هفت ساله (1955) استعدادهای کمدی خود را به نمایش گذاشت و صحنه کلاسیکی را به نمایش گذاشت.
در سال 1954، او با جو دی ماجیو، بزرگ بیسبال ازدواج کرد و تبلیغات بیشتری را به خود جلب کرد، اما آنها هشت ماه بعد طلاق گرفتند.
در سال 1956 در ایستگاه اتوبوس ایفای نقش کرد و به عنوان یک سرگرم کننده بدبخت یک بازی قوی ارائه داد. در سال 1956 با نمایشنامه نویس آرتور میلر ازدواج کرد. او در سال 1957 شاهزاده و دختر نمایش را – یک شکست انتقادی و تجاری – با لارنس اولیویه ساخت، اما در سال 1959 در کمدی موفق “بعضی ها داغ را دوست دارند”، اجرای تحسین برانگیزی داشت.
آخرین نقش مرلین مونرو در فیلم The Misfits (1961) به کارگردانی جان هیوستون و نویسندگی میلر بود که تنها یک هفته قبل از افتتاحیه فیلم از او جدا شد.
روزها پایانی زندگی مرلین مونرو
در سال 1961، مونرو که دچار افسردگی شده بود، تحت مراقبت دائمی یک روانپزشک بود. او در ماههای آخر زندگیاش به عنوان یک گوشهنشین مجازی در خانهاش در برنتوود، لسآنجلس، زندگی میکرد. بعد از نیمه شب 5 آگوست 1962، خدمتکار او، یونیس موری، متوجه روشن شدن چراغ اتاق خواب مونرو شد.
وقتی موری متوجه شد که در قفل شده است و مرلین به تماس های او پاسخ نمیدهد، با روانپزشک مونرو، دکتر رالف گرینسون، تماس گرفت که با شکستن یک پنجره به اتاق دسترسی پیدا کرد. وقتی وارد شد، مرلین را مرده دید و مدتی بعد با پلیس تماس گرفت.
کالبد شکافی مقدار کشندهای از داروهای آرامبخش را در سیستم او پیدا کرد و مرگ او خودکشی احتمالی اعلام شد.
در دهه های اخیر، تعدادی تئوری توطئه در مورد مرگ او وجود داشته است، که اکثر آنها ادعا می کنند که او توسط جان و/یا رابرت کندی، که گفته می شود با آنها روابط عاشقانه داشته، به قتل رسیده است.
این نظریه ها ادعا می کنند که کندی ها او را کشتند (یا او را به قتل رساندند) زیرا میترسیدند که او روابط عاشقانه آنها و سایر اسرار دولتی را که جمع آوری میکرد، علنی کند.
در 4 اوت 1962، رابرت کندی، دادستان کل در کابینه برادر بزرگترش، در واقع در لس آنجلس بود. دو دهه پس از این واقعیت، یونیس موری، خانه دار مونرو، برای اولین بار اعلام کرد که دادستان کل در شب مرگ مریلین به ملاقات او رفته و با او نزاع کرده است، اما قابل اعتماد بودن این اظهارات و سایر اظهارات موری مورد تردید است.
مطالب مرتبط…