بحران کریمه و شرق اوکراین/ چرا روسیه کریمه را اشغال کرد؟

از آنجایی که معترضان طرفدار روسیه در کریمه به طور فزاینده‌ای قاطعیت پیدا کردند، گروه‌هایی از مردان مسلح که یونیفورم آنها فاقد هر گونه علائم شناسایی مشخص بود، فرودگاه‌های سیمفروپل و سواستوپل را محاصره کردند.

به گزارش ره آورد نیوز، افراد مسلح نقابدار ساختمان پارلمان کریمه را اشغال کردند و پرچم روسیه را به اهتزاز درآوردند.

در حالی که قانونگذاران طرفدار روسیه دولت فعلی را برکنار کردند و سرگئی آکسیونوف، رهبر حزب وحدت روسیه را به عنوان نخست وزیر کریمه منصوب کردند.

در پی این اتفاق ارتباطات صوتی و داده‌ای بین کریمه و اوکراین قطع شد و مقامات روسیه اذعان کردند که نیروها را به منطقه منتقل کرده‌اند.

پیج اینستاگرام ره آورد نیوز را دنبال کنید؛ روی نوشته کلیک کنید…

در حالی که تورچینوف رئیس جمهور وقت اوکراین، این اقدام را به عنوان یک تحریک و نقض حاکمیت اوکراین می‌دانست؛

ولادیمیر پوتین آن را تلاشی برای حفاظت از شهروندان روسیه و دارایی‌های نظامی در کریمه توصیف کرد.

جدایی کریمه از اوکراین

در 6 مارس، پارلمان کریمه به جدایی از اوکراین و پیوستن به فدراسیون روسیه رای داد و یک همه پرسی عمومی در مورد این موضوع برای 16 مارس 2014 برنامه ریزی شد.

این اقدام مورد استقبال روسیه و به طور گسترده در غرب محکوم شد.

در همین حال، یاتسنیوک موضع کیف را مبنی بر اینکه کریمه بخشی جدایی ناپذیر از اوکراین است تأیید کرد.

در روز رفراندوم، ناظران به بی‌نظمی‌های متعددی در روند رای‌گیری، از جمله حضور مردان مسلح در مراکز رای‌گیری اشاره کردند و نتیجه قریب به اتفاق 97 درصد به نفع پیوستن به روسیه بود.

مطلب مربوط به انقلاب نارنجی در اوکراین را از دست ندهید؛ روی نوشته کلیک کنید…

دولت موقت در کیف این نتیجه را رد کرد و ایالات متحده و اتحادیه اروپا دارایی‌های مقامات کریمه را مسدود کرده و سفر را برای بسیاری از مقامات روسی و نمایندگان پارلمان کریمه ممنوع اعلام کرد.

پوتین در 18 مارس با آکسیونوف و سایر نمایندگان منطقه ملاقات کرد و معاهده‌ای را امضا کرد که کریمه را به فدراسیون روسیه ملحق می‌کرد.

واکنش دولت‌های غربی تنها اعتراض بود و تحریم.

چند ساعت پس از امضای معاهده، یک سرباز اوکراینی در حمله افراد مسلح نقابدار به پایگاه نظامی اوکراین در خارج از سیمفروپل کشته شد.

نیروهای روسی به سمت اشغال پایگاه‌ها در سراسر شبه جزیره از جمله مقر نیروی دریایی اوکراین در سواستوپل حرکت کردند،

در 21 مارس پس از تصویب معاهده الحاق توسط پارلمان روسیه، پوتین قانونی را برای ادغام رسمی کریمه به روسیه امضا کرد.

از آنجایی که توجه بین‌المللی بر کریمه متمرکز بود، یاتسنیوک نخست وزیر وقت اوکراین با صندوق بین‌المللی پول مذاکره کرد تا بسته نجاتی تهیه کند که به 35 میلیارد دلار تعهدات مالی اوکراین رسیدگی می‌کرد.

او همچنین با مقامات اتحادیه اروپا در بروکسل ملاقات کرد و در 21 مارس یاتسنیوک بخشی از پیمان ارتباطی را که توسط یانوکوویچ در نوامبر 2013 رد شده بود، امضا کرد.

اقدامات ریاضتی که شامل کاهش ارزش hryvnya (واحد پول اوکراین) و محدود کردن یارانه‌های دولتی بود که قیمت گاز طبیعی را برای مصرف کنندگان کاهش داد.

روسیه به تحکیم تسلط خود بر کریمه ادامه داد و معاهده 2010 را که اجاره نامه بندر سواستوپل را در ازای تخفیف در گاز طبیعی تمدید کرده بود، لغو کرد.

قیمتی که روسیه برای گاز طبیعی از اوکراین دریافت کرد در عرض چند هفته حدود 80 درصد افزایش یافت.

در حالی که روسیه آشکارا بر دولت موقت کیف فشار اقتصادی وارد می‌کرد، مقامات روسی علناً اعلام کردند که هیچ طرح اضافی در خاک اوکراین ندارند.

با این حال، در اوایل آوریل، در یک نشست مطبوعاتی ناتو حضور حدود چهل هزار سرباز روسی را نشان داد که در حالت آمادگی بالا در آن سوی مرز اوکراین جمع شده بودند.

پس از آن، افراد مسلح طرفدار روسیه به ساختمان‌های دولتی در شهرهای دونتسک، لوهانسک، هورلیوکا و کراماتورسک در شرق اوکراین حمله کردند.

در خارکف، گروهی از مردان مسلح ظاهراً محلی به اشتباه یک خانه اپرا را تصرف کردند و تصور می‌کردند که ساختمان شهرداری است.

همانطور که در کریمه اتفاق افتاد، تعدادی از این تسخیرها توسط مردانی با تجهیزات روسی، در یونیفرم های بدون نشان و با دقت نظامی انجام شد.

در شهر اسلویانسک در حوضه دونتس، زمانی که شبه‌نظامیان طرفدار روسیه ساختمان‌ها را اشغال کردند و موانع جاده‌ای ایجاد کردند، درگیری مسلحانه آغاز شد.

تورچینوف ضرب الاجلی را برای کسانی که ساختمان‌ها را اشغال کرده بودند تعیین کرد.

ضرب الاجل بدون حادثه گذشت، اشغالگران دستاوردهای خود را تثبیت کردند و تورچینوف از سازمان ملل خواست تا نیروهای حافظ صلح را برای بازگرداندن نظم به شرق اوکراین اعزام کند.

در همین حال، او حمایت خود را از یکی از خواسته‌های کلیدی اردوگاه طرفدار روسیه اعلام کرد:

یک رفراندوم مردمی در مورد تبدیل اوکراین به یک فدراسیون، تغییری که منجر به خودمختاری بیشتر در سطح منطقه می‌شود.

در 15 آوریل، ارتش اوکراین با موفقیت فرودگاه کراماتورسک را بازپس گرفت، اما روز بعد، زمانی که سربازان اوکراینی 6 نفربر زرهی را به شبه‌نظامیان طرفدار روسیه تسلیم کردند،

تلاش گسترده‌تر برای بازگرداندن کنترل در اسلویانسک به شدت ناکام ماند.

همزمان با آغاز مذاکرات اضطراری بین اوکراین، ایالات متحده، اتحادیه اروپا و روسیه در ژنو، نیروهای اوکراینی در ماریوپل حمله افراد مسلح طرفدار روسیه را که منجر به کشته شدن چندین شبه نظامی شد دفع کردند.

اگرچه همه طرف‌ها در ژنو توافق کردند که برای خنثی کردن درگیری در شرق اوکراین کار کنند،

روسیه مانورهای نظامی را در سمت خود از مرز آغاز کرد و شبه‌نظامیان طرفدار روسیه منطقه کنترل خود را گسترش دادند

و ساختمان‌های دولتی بیشتری را تصرف کردند و ایست‌های بازرسی مسلح ایجاد کردند.

در اواخر آوریل، ولودیمیر ریباک، نماینده شورای شهر هورلیوکا و عضو حزب پدری تیموشنکو، توسط یک شبه نظامی طرفدار روسیه ربوده و کشته شد.

متعاقبا، ده‌ها نفر از جمله هشت عضو مأموریت نظارتی سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE)، تعداد زیادی از روزنامه‌نگاران اوکراینی و غربی، و تعدادی از اعضای پلیس و سرویس‌های امنیتی اوکراین، ربوده شدند

و توسط نیروهای طرفدار روسیه بازداشت شدند.

ایالات متحده و اتحادیه اروپا از دور جدیدی از تحریم‌ها علیه روسیه رونمایی کردند

و گنادی کرنس، شهردار خارکف، یکی از اعضای حزب مناطق یانوکوویچ که مسیر خود را برای حمایت از مسکو تغییر داده بود

و حمایت خود را از اوکراین متحد اعلام کرده بود، توسط یک تک تیرانداز به شدت مجروح شد.

در 2 می، دولت اوکراین حملات خود را علیه نیروهای طرفدار روسیه در اسلویانسک از سر گرفت.

اگرچه دو هلیکوپتر در اثر آتش خصمانه از دست رفت، تورچینوف گزارش داد که بسیاری از جدایی طلبان کشته یا دستگیر شده‌اند.

در همان روز، خشونت در اودسا، شهری که تا آن زمان نسبتاً آسیب ندیده بود،

آغاز شد و ده‌ها تظاهرکننده طرفدار روسیه در آتش سوزی ساختمانی که آنها را اشغال کرده بودند، کشته شدند.

پوتین در 9 می با سفر به کریمه روز پیروزی را جشن گرفت، جشنی که یادآور شکست آلمان نازی در جنگ جهانی دوم است.

چند روز قبل از سفر پوتین، شورای جامعه مدنی و حقوق بشر، یک نهاد مشورتی کرملین، گزارشی هشداردهنده درباره کریمه منتشر کرده بود

که به شدت با نتایج رسمی منتشر شده از همه پرسی استقلال در 16 مارس در تناقض بود.

میزان مشارکت واقعی رای دهندگان بین 30 تا 50 درصد تخمین زده می‌شود که بیش از نیمی از شرکت کنندگان رای را الحاق به روسیه انتخاب کردند.

در حالی که دولت‌های جدایی‌طلب خودخوانده در لوهانسک و دونتسک آماده برگزاری همه‌پرسی استقلال شدند، نیروهای امنیتی اوکراین به رقابت با شبه‌نظامیان طرفدار روسیه ادامه دادند

و یک درگیری خونین به ویژه در ماریوپول 20 کشته بر جای گذاشت.

این همه پرسی که در 11 ماه مه در شهرهای تحت کنترل جدایی طلبان برگزار شد، توسط کیف به عنوان “یک مسخره بازی” رد شد

و به طور گسترده در سراسر غرب مورد انتقاد قرار گرفت.

بی‌نظمی‌های گسترده‌ای مشاهده شد: افراد مسلح نقاب‌دار مستقیماً بر رای‌گیری‌ها نظارت می‌کردند،

رای‌دهندگانی که چندین رای می‌دادند امری عادی بود،

و طبق گزارش‌ها، پلیس اوکراین صد هزار برگه رای «آری» از پیش تکمیل‌شده از جدایی‌طلبان مسلح در خارج از اسلویانسک را ضبط کرد.

پوتین در حالی که از به رسمیت شناختن نتایج همه پرسی که اکثرا به نفع استقلال بود، کوتاهی کرد،

گفت که به اراده رای دهندگان احترام می‌گذارد، حتی در شرایطی که کرملین خواستار مذاکره شد.

اتحادیه اروپا با گسترش تحریم‌های خود علیه افراد و شرکت‌های روسی واکنش نشان داد.

این داستان ادامه دارد…

پی نوشت:

britannica