اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل

آیا حق وتو از اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل سلب می‌شود؟

اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل

اعضای مجمع عمومی سازمان ملل خواستار لغو استفاده از حق وتو اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد شدند.

 

به گزارش ره آورد نیوز به نقل از خبرگزاری فرانسه، 193 عضو مجمع عمومی سازمان ملل روز سه‌شنبه به قطعنامه‌ای رأی خواهند داد که بر اساس آن پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل باید در آینده استفاده از حق وتو را توجیه کنند.

 

این خبرگزاری می نویسد: بحث اصلاحات “حق وتو” نادر و بحث برانگیز است، اما با حمله روسیه به اوکراین دوباره احیا شده است.

 

این اقدام با هدف قرار دادن مستقیم ایالات متحده، چین، روسیه، فرانسه و بریتانیا – که تنها دارندگان حق وتو هستند – زمانی که آنها تصمیم می گیرند از وتوی خود برای لغو قطعنامه شورای امنیت استفاده کنند، “آنها را مجبور به پرداخت هزینه سیاسی بالاتر” می‌کند.

 

ره آورد نیوز را در اینستاگرام دنبال کنید؛ روی نوشته کلیک کنید…

 

منتقدان این اقدام را که توسط لیختن اشتاین معرفی شده است، “اصلاح رویه‌ای ساده” می‌نامند.

 

هنوز مشخص نیست که آیا این اصلاحات، پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل را مجبور به استفاده کمتر از حق وتو می‌کند یا این که حق وتوهای بیشتری برای اعضا ایجاد می‌کند.

 

این اقدام که برای اولین بار بیش از دو سال پیش پیشنهاد شد، تشکیل مجمع عمومی را در ظرف 10 روز کاری پس از استفاده یکی از اعضای دائمی از حق وتو، برای برگزاری مناظره درخصوص دلیل استفاده از این حق الزامی می‌دانست.

 

مطالب مرتبط…

آیا شورای امنیت سازمان ملل می‌تواند چیزی بیش از صحبت درباره بحران روسیه و اوکراین انجام دهد؟

 

حدود شصت کشور در حمایت از اصلاحات به لیختن اشتاین ملحق شده‌اند، از جمله ایالات متحده، حمایتی که باعث تعجب گسترده در سازمان ملل شد.

 

بریتانیا و فرانسه نیز به این اصلاحات رأی خواهند داد.

 

نه روسیه و نه چین در میان حامیان این متن نبودند. یک دیپلمات از یکی از این دو کشور که خواست نامش فاش نشود، از این اقدام انتقاد کرد و گفت که این اقدام بیش از پیش در سازمان ملل تفرقه ایجاد خواهد کرد.

 

 

 

درباره‌ی morteza rahavard

دانش آموخته علوم سیاسی

همچنین ببینید

سیستم انتخاباتی آمریکا

تاریخچه‌ی سیستم انتخاباتی آمریکا

سیستم انتخاباتی آمریکا در دنیای لیبرال دموکراسی در نوع خود جالب توجه است؛ در ادامه ببینید چگونه ساختار نظام انتخاباتی این کشور از مدت ها پیش تنها به نفع دو حزب بزرگ بوده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *