فهرست مطالب
۲۲ آگوست 1962 میلادی در چنین روزی؛ ترور نافرجام علیه شارل دوگل، رئیس جمهوری وقت فرانسه که شوک عمومی ناشی از آن، مسیر اصلاح قانون اساسی فرانسه را هموار کرد.
۲۲ آگوست ۱۹۶۲ مصادف با مرداد ماه 1341، کمی پس از ساعت ۸ شب، زمانی که شارل دوگل و همسرش سوار بر خودروی سیتروئن دی‌اسِ (DS) ریاست جمهوری در حومه جنوبی پاریس به نام «پتی-کلامارت» عازم فرودگاهی نظامی برای سفر به اقامتگاه شخصی‌شان در در دهکده «کلمبی-لِ-دو-اگلیسز» بودند، مردی که کنار جاده ایستاده بود، روزنامه‌ای را روی هوا تکان داد. حرکتی که یک علامت ویژه برای آغاز عملیات ترور بود.
بلافاصله گروهی از افراط گرایان دست راستی وارد عمل شدند و خودروی حامل شارل دوگل و همسرش را به گلوله بستند.
ره آورد نیوز را در اینستاگرام دنبال کنید؛ روی نوشته کلیک کنید…
آنها ابتدا با استفاده از مسلسلی که در یک ون زرد رنگ قرار داده بودند، شلیک‌های خود را آغاز کردند. با ادامه مسیر خودروی ریاست جمهوری، شلیک‌ها از خودروی دومی که کمی پایین‌تر در جاده پارک شده بود، ادامه یافت.
این حمله ۴۵ ثانیه طول کشید و در طول آن ۱۵۰ گلوله شلیک شد که ۸ تا از آنها به بدنه خودرو اصابت کرد، یکی از آنها به صندلی سرنشینان عقب نفوذ کرد و سه گلوله هم از چند سانتی‌متری سر شارل دوگل عبور کرد.
در نهایت، رئیس جمهوری فرانسه و همسرش از این سوء قصد جان سالم به در بردند. اما نقش دو نفر در بی‌فرجام شدن این ترور غیرقابل انکار بود.
نخست، فرانسیس مارو، راننده رئیس جمهوری که موفق شد، کنترل خودرو را با دو لاستیک پنچر شده و تخت، زیر بار آتش گلوله حفظ کند و برای عبور از مهلکه سرعت آن را بیشتر هم بکند و دوم، آلن دو بواسیو، داماد شارل دوگل که بلافاصله پس از نخستین شلیک، در حالی که در صندلی کنار راننده نشسته بود، فریاد زد: «پدر برو پایین!»
خبرگزاری فرانسه ساعت ۲۰:۵۵ دقیقه خبر ترور نافرجام شارل دوگل را مخابره کرد.
تعقیب مجرمان به سرعت آغاز شد. مغز متفکر حمله، «ژان ماری باستین-تیری»، سرهنگ دوم نیروی هوایی فرانسه و مهندس جنگ افزارهای هوایی بود.
مطالب مرتبط…
ساخت دیوار برلین شروع شد/ دیوار برلین چگونه فرو ریخت؟
ماتا هاری، رقصنده و جاسوس آلمان‌ها به اعدام محکوم شد
او یکی از اعضای سازمانی مخفی بود که با نام اختصاری «OAS» شناخته می‌شد؛ یک گروه شبه نظامی راست افراطی که از تصمیم دوگل برای اعطای استقلال به الجزایر خشمگین بود.
در مجموع، نه عامل این ترور که همگی مرد بودند، بازداشت و محاکمه شدند که در نهایت، سه نفر از آنها به اعدام محکوم شدند.
شارل دوگل دو نفر از آنها را عفو کرد اما ژان ماری باستین-تیری در ۱۱ مارس ۱۹۶۳ در سن ۳۵ سالگی به جوخه آتش سپرده شد و اعدام گردید.
شارل دوگل که در آن زمان ۷۱ سال داشت، همچنان به عنوان قهرمان فرانسه در جنگ جهانی دوم محبوب مردم بود.
او که یک استراتژیست موفق به شمار می‌رفت، خشم عمومی نسبت به این ترور را با جلب رای عمومی برای تصویب اصلاحیه قانون اساسی مهار کرد.
بدین ترتیب، انتخاب رئیس جمهوری فرانسه منوط به برگزاری انتخابات سراسری و کسب رای مستقیم مردم شد. انتخابی که پیش از آن، برعهده پارلمان بود.
بعدها یکی از وزرای شارل دوگل، در جریان بازگو کردن خاطرات خود از آن دوران، نقل کرد که رئیس جمهوری پس از موفقیت در برگزاری همه‌پرسی اصلاح قانون اساسی فرانسه گفته بود :«حمله در زمان مناسبی انجام شد.»
شارل دوگل مقاومت مردم فرانسه را علیه آلمان نازی زنده نگه داشت
ژنرال شارل دوگل اندکی پس از ورود به لندن در پیامی تاریخی که از طریق امواج رادیویی “بی بی سی” در هجدهم ژوئن ١٩٤١ پخش شد، نظامیان، مهندسان، کارگران و مردم فرانسه را به ادامۀ مبارزه با قوای اشغالگر آلمان نازی فراخواند، در حالی که “مارشال فیلیپ پتن” که زمام امور را در فرانسه به دست گرفته بود خواستار ترک مخاصمه و تسلیم فرانسه در مقابل ارتش آلمان نازی شده بود.
ژنرال دوگل پیام هجدهم ژوئن خود را با این عبارت به پایان برده بود که : “شعلۀ مقاومت فرانسه نباید خاموش شود و خاموش نیز نخواهد شد.”
پس از پایان جنگ و شکست آلمان نازی ژنرال دوگل در بیست و یک دسامبر ١٩٥٨ به عنوان نخستین رئیس جمهور جمهوری پنجم فرانسه برگزیده شد. هفت سال بعد دوگل از نو در انتخابات ١٩٦٥ برای دومین بار در مقام خود ابقاء شد.
نخستین دورۀ ریاست جمهوری شارل دوگل با جنگ استقلال الجزایر، پایان استعمار در آفریقا و ورود دوبارۀ فرانسه به عنوان قدرت جهانی در مناسبات بین المللی مصادف شد.
دورۀ شارل دوگل در عین حال با شکوفایی اقتصادی و فرهنگی فرانسه و همچنین جنبش مه ١٩٦٨ همزمان بود که تغییرات شگرفی در این کشور و دیگر کشورها به وجود آورد.
در آوریل ١٩٦٩ دوگل پس از شکست در یک همه پرسی از قدرت کناره گیری کرد و همان سال چشم بر جهان فروبست. در توصیف او مورخ فرانسوی میشل ونوک گفته است که “دو گل نه چپگرا بود نه راست گرا او مرد تاریخ بود” و مردانی از جنس او در تاریخ حقیقتاً نادرند.
