فهرست مطالب
23 ژوئیه 1952 میلادی مصادف با مرداد 1331 در مصر، جامعه افسران آزاد به رهبری جمال عبدالناصر کنترل دولت را در یک کودتای نظامی، به دست گرفت.
به گزارش ره آورد نیوز، ملک فاروق که حکومتش به دلیل فساد و شکست هایش در جنگ اول اعراب و اسرائیل مورد انتقاد قرار گرفته بود، مجبور شد از قدرت کناره گیری کند و دولت به ژنرال محمد نجیب، رهبر اصلی کودتا، واگذار شود.
کودتای 1952 به جای یک ایدئولوژی منسجم، توسط یک ناسیونالیسم قدرتمند اما مبهم مصری تغذیه شد.
ره آورد نیوز را در اینستاگرام دنبال کنید؛ روی نوشته کلیک کنید…
این رژیم رژیمی را ایجاد کرد که در ابتدا خصلت رفرمیستی آن شکل دقیق تری از جنگ قدرت داخلی و ضرورت کنار آمدن با بریتانیایی ها که هنوز پایگاه کانال سوئز آنها را اشغال کرده بودند، به دست آورد.
مصر در آستانه کودتای 1952
در اواسط قرن 20، مصر برای انقلاب آماده بود.
گروههای سیاسی راست و چپ به دنبال گزینههای رادیکال بودند. از میان مجموعه ای از مدعیان قدرت، این جنبش توطئه گران نظامی – افسران آزاد به رهبری سرهنگ جمال عبدالناصر – بود که در کودتای 23 ژوئیه 1952 سلطنت را سرنگون کرد.
داستان این کودتا که پیش از وقوع یک انقلاب بود اما سپس به انقلابی از بالا تبدیل شد. برای بیش از پنج دهه، حکومت افسران آزاد، پیشرفت کافی در داخل و ارتقای جایگاه در خارج از کشور را به ارمغان آورد تا مصر را به جزیره ثبات در خاورمیانه آشفته تبدیل کند.
مطالب مرتبط…
پیمان صلح اسرائیل و مصر معروف به ” پیمان کمپ دیوید” امضا شد
انقلاب 1952 مصر عملاً کودتای گروهی از افسران ارتش موسوم به «افسران آزاد» بود. این انقلاب به طور متناوب به عنوان “انقلاب 23 جولای” شناخته می شود.
هدف انقلاب سرنگونی ملک فاروق و پسرش، حذف هر گونه بقایای نفوذ بریتانیا در حکومت و پایان دادن به سلطنت و ایجاد جمهوری در مصر بود.
“جنبش افسران آزاد” توسط جمال عبدالناصر، دومین رئیس جمهور جمهوری عربی مصر و جانشین ژنرال محمد نجیب، که برای مدت کوتاهی رئیس جمهور بود، ایجاد شد.
انور سادات که جانشین ناصر شد، یکی از افسران آزاد بود و اولین بیانیه انقلاب را از طریق رادیو ایراد کرد و لغو سلطنت را به نام نجیب اعلام کرد.
انقلاب 1952 به دلیل توزیع مجدد حقوق زمین مشهور است.
یکی از اولین اقدامات دولت جدید، صدور قانون اصلاحات ارضی بود که طبق آن مالکان نمی توانند بیش از 200 جریب زمین داشته باشند.
این حکم تاکید کرد که بقیه املاک آنها باید بین فقرای مصر تقسیم شود تا به سیستم فئودالی پایان دهد.
در طول دوره کوتاه ریاست جمهوری نجیب، مصر مذاکره درباره آینده سودان با بریتانیا و اجرای تعدادی اصلاحات را آغاز کرد. با این حال، شورای انقلاب به زودی او را از سمت خود برکنار کرد و ناصر را به عنوان رئیس جمهور مصر منصوب کرد.
در سال 1954، ناصر از پشت صحنه بیرون آمد، نجیب را از قدرت کنار زد و خود را نخست وزیر مصر معرفی کرد.
برای دو سال بعد، جمال عبدالناصر به عنوان یک رهبر مؤثر و مردمی حکومت کرد و قانون اساسی جدیدی را اعلام کرد.
ناصر مصر را به یک کشور عربی سوسیالیستی تبدیل کرد که آگاهانه با سیستمهای کمونیستی و دموکراتیک-سرمایهداری رایج در جهان جنگ سرد ناسازگار بود.
در سال 1956، او بدون مخالفت، به عنوان رئیس جمهور جدید انتخاب شد.
جمال عبدالناصر سرانجام در سال 1970 بر اثر سکته قلبی از دنیا رفت.
