فهرست مطالب
کرواسی بیستمین کشور عضو اتحادیه اروپا است که یورو را پذیرفته است و هنوز ۷ کشور دیگر عضو باقی مانده‌اند که همچنان پول ملی خود را استفاده می کنند.
به گزارش ره آورد نیوز به نقل از یورونیوز، این ۷ کشور عضو اتحادیه اروپا و پول واحد مورد استفاده در هر کدام از آنها عبارتند از: بلغارستان (لو)، جمهوری چک (کرونا)، دانمارک (کرون)، مجارستان (فورینت)، لهستان(زلوتی)، رومانی(لئو) و سوئد(کرون).
سوئد از آن رو همچنان به «کرون» پایبند است که شهروندانش در همه‌پرسی سال ۲۰۰۳ میلادی به عدم پذیرش یورو رای دادند.
ره آورد نیوز را در اینستاگرام دنبال کنید؛ روی نوشته کلیک کنید…
بلغارستان نیز اگرچه در حال حاضر از «لو» استفاده می‌کند، اما امیدوار است در صورت تحقق شرایط لازم، به منطقۀ یورو بپیوندد.
رومانی نیز قصد دارد در آینده «یورو» ا به عنوان ارز واحد کشور به رسمیت بشناسد.
چند روز پیش اتحادیه اروپا به کرواسی چراغ سبز لازم را نشان داده تا این کشور به ۱۹ عضو دیگر منطقهٔ یورو بپیوندد و بتواند از سال آینده استفاده از ارز واحد یورو را آغاز کند.
قرار است «یورو» از اول ژانویه ۲۰۲۳ میلادی به پول رسمی این کشور تبدیل شود؛ اما چرا کرواسی تصمیم گرفته که پول واحد خود را از «کونا» به «یورو» تغییر دهد؟
در حال حاضر، هر واحد کونای کرواسی حدود ۰.۱۳ یورو ارزش دارد و برای اینکه کشوری در منطقۀ مالی یورو پذیرفته شود، باید مجموعه‌ای از پیش‌شرط‌های اقتصادی را عملی کند؛ از جمله داشتن نرخ ارز ثابت و نرخ تورم پایین.
مطالب مرتبط…
خرید خانه در کدام شهرهای آمریکا مناسب‌تر است؟
نرخ هزینه مسکن در اتحادیه اروپا چقدر است؟
با پذیرش یورو، این کشور واقع در اروپای شرقی امیدوار است که امنیت مالی بیشتری به دست آورد و استانداردهای زندگی شهروندان خود را نیز بهبود بخشد.
کرواسی همچنین می‌تواند از نظر اقتصادی، از ارتباطات مالی نزدیکتر با دیگر اعضای منطقه یورو همچنین مزایای بانک مرکزی اروپا سود ببرد.
شهروندان کرواسی نیز در جریان سفر به کشورهای منطقۀ یورو، مجبور به مراجعه به صرافی‌ها و تبدیل پول کشورشان به یورو نخواهند بود.
تولد یورو، واحد پول اتحادیه اروپا
در نخستین روز از واپسین سال هزاره دوم میلادی (۱۹۹۹)، ۱۱ کشور اروپایی یورو را به عنوان پول مشترک در روابط میان بانک‌های خود پذیرفتند.
سه سال بعد از این رویداد، اول ژانویه سال ۲۰۰۲، پول‌های قدیمی این کشورها از صحنه خارج شدند و جای خود را به یورو سپردند که، به صورت مسکوک و اسکناس مورد استفاده در داد و ستد، در اختیار شهروندان «منطقه پولی اروپا» قرار گرفت.
تحقق یک آرزوی قدیمی
زایش پول واحد اروپا یکی از سرنوشت‌سازترین گام‌هایی بود که مردم این قاره در راه دستیابی به وحدت برداشتند.
از قرن‌ها پیش به این سو اروپا به یکی از شکوفاترین کانون‌های پیشرفت‌های مادی و معنوی در جهان بدل شد و نقش اول را در پیدایش تمدن کنونی در مقیاس سیاره زمین بر عهده گرفت.
ولی در همان حال اروپا عرصه تنش‌های پایان‌ناپذیر بود که به ویژه در پی انقلاب کبیر فرانسه و جنگ‌های ناپلئونی در قرن نوزدهم رو به اوج‌گیری گذاشتند و در قرن بیستم، با جنگ‌های جهانی اول و دوم، مخوف‌ترین قصابی‌های تاریخ بشر را به راه انداختند.
در این میان هیچیک از کشورگشایان بزرگ اروپایی، از شارلمانی در قرن هشتم میلادی گرفته تا ناپلئون در قرن نوزدهم و هیتلر در قرن بیستم، نتوانستند به وحدت اروپا در قالب یک امپراتوری بزرگ جامه عمل بپوشانند.
ولی وحدت اروپا در جمع اومانیست‌ها و هواداران صلح و پیشرفت نیز هواداران فراوان داشت، از جمله ویکتور هوگو نویسنده نام‌آور قرن نوزدهم فرانسه که فکر ساختن «ایالات متحده اروپا» را پیش کشید.
در پی جنگ جهانی دوم و ویرانی‌های توصیف‌ناپذیر آن بود که شماری از برجسته‌ترین دولتمردان اروپایی همچون ژان مونه، روبر شومن، شارل دوگل، پل هانری اسپاک، آلسید دو گاسپری، کنراد آدنائر و غیره… در راه تبدیل رویا به واقعیت به پا خواستند و، با بنیان نهادن «بازار مشترک اروپا» بر پایه قرارداد ۱۹۵۷ رم، تلاش کردند از راه ایجاد همگرایی اقتصادی زمینه استقرار یک صلح پایدار را در قاره‌ای پاره پاره و خون‌آلود فراهم آورند.
ولی پایه‌گذاران اروپای متحد از دهه ۱۹۷۰ به این نتیجه رسیدند که بدون مسلح شدن به یک پول واحد، تحقق وحدت اروپا غیرممکن خواهد بود.
گام‌های اولیه در راه دستیابی به وحدت پولی سرانجام پس از فراز و نشیب‌های گوناگون، و تبدیل «بازار مشترک اروپا» به «اتحادیه اروپا»، به پیدایش یورو انجامید.
این نخستین بار در تاریخ جامعه انسانی است که زایش یک پول به جای آنکه محصول اراده یک کشور واحد باشد، توسط شماری از کشورها انجام می‌گیرد.
فراموش نکنیم که در طول تاریخ، «سکه زدن» نخستین ابتکار هر قدرت سیاسی در آغاز تسلطش بر یک سرزمین و یک ملت بوده است. به علاوه مردمی که طی دهه‌ها و قرن‌ها از یک واحد پولی استفاده می‌کنند، از میان رفتن آن را به آسانی تاب نمی‌آورند. به بیان دیگر پول، در ورای نقش اقتصادی خود، از ارزش معنوی و روانی و احساساتی نیز برخوردار است.
کسانی که اروپا و وزنه بسیار سنگین ناسیونالیسم را در تاریخ آن نشناسند، نمی‌توانند اهمیت و مفهوم و پیام «یورو» و پیدایش آنرا درک کنند.
۱۱ کشور به وجود آورنده «منطقه پولی اروپا» برای خلق یورو می‌بایست از پول‌های ملی خود، که در واقع بخش مهمی از هویت آنها به شمار می‌آمدند، صرف نظر کنند.
هلندی‌ها می‌بایست پول بلندآوازه‌ای چون «فلورن» را به خاک بسپارند.
فرانسوی‌ها مجبور بودند با «فرانک»، که قرن‌ها نماد تاریخ و تمدن آنها بود، وداع کنند.
و آلمانی‌ها باید از «مارک» بسیار معتبر خود، که در پی یک فروریزی هولناک در ۱۹۴۵ به نماد رستاخیز آنها بدل شده بود، دل بکنند.
به بیان دیگر گذار به یورو مستلزم فداکاری‌های بزرگ بود و هیچ اطمینانی وجود نداشت که چنین تحول بزرگی با جوشش احساسات ناسیونالیستی روبه‌رو نشود.
ولی «معجزه» اتفاق افتاد و ۱۱ کشور اروپایی به آزمونی روی آوردند که می‌توانست به رویای آنها در راه دستیابی به یک وحدت صلح‌آمیز جامه عمل بپوشاند، ولی در همان حال خالی از خطرهای گوناگون نیز نبود.
طی ۲۰ سالی که از زایش یورو می‌گذرد، پول واحد اروپا از فراز و نشیب‌های فراوان گذشت و از جمله در جریان بحران به وجود آمده بر سر بدهی‌های خارجی یونان همزمان با بحران عظیمی مالی بین‌المللی در ۲۰۰۸ و سال‌های بعد از آن، حتی تا مرز فروپاشی پیش رفت.
پی نوشت:
رادیوفردا
