مرگ ژوزف استالین رهبر اتحاد جماهیر شوروی

مارس 1953 میلادی در چنین روزی، ژوزف استالین رهبر اتحاد جماهیر شوروی بر اثر سکته قلبی در مسکو درگذشت.

به گزارش ره آورد نیوز، مارس 1953 مصادف با اسفند 1331 شمسی در چنین روزی، ژوزف استالین رهبر اتحاد جماهیر شوروی ژوزف استالین، رهبر اتحاد جماهیر شوروی از سال 1924، در مسکو درگذشت.

استالین که بود؟

ژوزف ژوگاشویلی در سال 1878 در گرجستان که در آن زمان بخشی از امپراتوری قدیمی روسیه بود به دنیا آمد.

اینستاگرام ره آورد نیوز

استالین پدری دائم‌الخمر داشت که بی‌رحمانه او را کتک می‌زد؛ زبان روسی را که در تمام عمرش با لهجه‌ای سنگین صحبت می‌کرد، در مدرسه‌ای که توسط کلیسای ارتدکس اداره می‌شد، آموخت.

او در حین تحصیل برای کشیش در مدرسه‌ای در تفلیس، مخفیانه خواندن کارل مارکس و سایر متفکران انقلابی چپ را آغاز کرد.

در سال 1900 استالین در فعالیت‌های سیاسی انقلابی فعال شد و در تظاهرات و اعتصابات کارگری شرکت کرد. استالین به جناح مبارزتر جنبش سوسیال دموکرات مارکسیستی، بلشویک‌ها پیوست و شاگرد رهبر آن، ولادیمیر لنین شد.

اولین شکست سیاسی استالین

اولین شکست بزرگ استالین در سال 1912 اتفاق افتاد، زمانی که لنین، در تبعید سوئیس، او را برای خدمت در اولین کمیته مرکزی حزب بلشویک (که اکنون یک نهاد مجزا از سوسیال دموکرات‌ها) است، انتخاب کرد.

سال بعد، وی سرانجام نام قدیمی خود را کنار گذاشت و نام جدید استالین را از کلمه روسی «فولاد» گرفت.

در سال 1917، پس از فرار از تبعید در سیبری، با لنین و کودتای او علیه دولت دموکراتیک طبقه متوسط ​​که جایگزین حکومت تزار شده بود، ارتباط برقرار کرد.

بالا رفتن از پله های قدرت

استالین به ارتقاء در حزب ادامه داد، از کمیسر ملیت‌ها به دبیر کل کمیته مرکزی رسید، نقشی که مرکز تسلط و کنترل دیکتاتوری او بر حزب و اتحاد جماهیر شوروی جدید را فراهم می‌کرد.

ژوزف استالین تا زمانی که سلطه توتالیتر او بر امپراتوری جدید روسیه مطلق شد، کنترل مطلق دولت بر اقتصاد و همچنین بخش‌های بیشتری از زندگی مردم شوروی را به دست آورد.

استالین بخش هایی از لهستان، رومانی و فنلاند را الحاق کرد و استونی، لتونی و لیتوانی را اشغال کرد. در ماه مه 1941، او خود را به ریاست شورای کمیسرهای خلق منصوب کرد. او اکنون رئیس رسمی دولت بود و دیگر تنها رئیس حزب نبود.

مقالات مرتبط…

استالین مخالف خود تروتسکی را تبعید کرد

تاسیس اتحاد جماهیر شوروی

پس از تسلیم آلمان در بهار 1945، استالین بر تداوم اشغال و تسلط بر بسیاری از کشورهای اروپای شرقی، علیرغم “وعده” برگزاری انتخابات آزاد در آن کشورها، نظارت داشت.

استالین حکومت وحشت، پاکسازی، اعدام، تبعید به مجمع الجزایر گولاگ (سیستمی از اردوگاه های کار اجباری در شمال یخ‌زده سیبری) و آزار و اذیت در اتحاد جماهیر شوروی پس از جنگ را دنبال کرد، و همه مخالفان و هر چیزی را که بوی خارجی و از نگاه او مفهوم نفوذ از اروپای غربی می‌داد را سرکوب کرد.

برای تسکین بسیاری، او در 5 مارس 1953 بر اثر یک حمله قلبی شدید درگذشت.

استالین در نگاه طرفدارانش تا به امروز به عنوان مردی که به نجات ملت خود از سلطه نازی‌ها کمک کرد شناخته می‌شود؛ اما از نگاه مخالفان، استالین به عنوان یک دیکتاتور به تمام معنا شناخته می‌شود.

براساس شواهد تاریخی استالین در قتل عام بین 8 تا 20 میلیون نفر از مردم خودش نقش مستقیم داشته است.

در مقالات بعدی دلیل نفرت اوکراینی‌ها از دیکتاتور اتحاد جماهیر شوروی را توضیح خواهیم داد.

خبرگزاری ایسنا در گزاری نوشت؛ روزنامه کوریور برلین چند سال پیش مقاله‌ای به چاپ رساند که مرگ استالین به صورت طبیعی را رد می‌کند. در گزارش 11 صفحه‌ای کالبدشکافی استالین نشان داده که این رهبر شوری سابق به مرگ طبیعی و بر اثر خفگی در اثر سکته مغزی مرده است.

این گزارش ممکن است در نهایت بتواند به نظریات توطئه در مورد مرگ استالین که سیاست‌های وی منجر به کشته شدن بیش از 30 میلیون تن از مردم خود و تبدیل کشورش به سرزمینی مملو از ترس و کمبودها شده بود، پایان بخشد.

این اولین بار است که این گزارش در کشورهای غربی منتشر شده است.

استالین در روز پنج مارس 1953 در ساعت 09:50 شب به وقت محلی از دنیا رفت که منجر به بروز بحران در دفتر حزب سیاسی و در نهایت به قدرت رسیدن نیکیتا خروشچف شد.