روز اول ماه مه که روز کارگر یا روز جهانی کارگر نیز نامیده می‌شود، روز بزرگداشت مبارزات و دستاوردهای تاریخی کارگران و جنبش‌های کارگری است که در بسیاری از کشورها در اول ماه مه برگزار می‌شود.
جهان در روزی که گذشت؛
به گزارش ره آورد نیوز، روز اول ماه می میلادی مصادف با 11 اردیبهشت به نام روز جهانی کارگر شناخته می‌شود.
در سال 1889 میلادی مصادف با 1268 شمسی، یک فدراسیون بین‌المللی از گروه‌های سوسیالیست و اتحادیه‌های کارگری، به مناسبت بزرگداشت شورش‌های مارکت در شیکاگو (1886)، اول ماه مه را به عنوان روز حمایت از کارگران تعیین کرد.
پنج سال بعد، رئیس جمهور ایالات متحده گروور کلیولند، که از خاستگاه سوسیالیستی روز کارگر ناراحت بود، قانونی را امضا کرد تا روز کارگر را – که قبلاً در برخی از ایالت‌ها در اولین دوشنبه سپتامبر برگزار می‌شد – به عنوان تعطیلات رسمی ایالات متحده به افتخار کارگران، امضا کرد.
پس از مدت کوتاهی، کانادا نیز همین روند را دنبال کرد.
در اروپا، اول ماه مه از لحاظ تاریخی با جشن‌های بت پرستان روستایی همراه بود، اما معنای اصلی این روز به تدریج با ارتباط مدرن با جنبش کارگری جایگزین شد.
در اتحاد جماهیر شوروی، رهبران از تعطیلات جدید استقبال کردند و معتقد بودند که این تعطیلات کارگران در اروپا و ایالات متحده را تشویق می‌کند تا علیه سرمایه‌داری متحد شوند.
این روز در اتحاد جماهیر شوروی و در کشورهای بلوک شرق، با رژه‌های برجسته، از جمله رژه در میدان سرخ مسکو به ریاست کارگزاران ارشد دولت و حزب کمونیست، به یک جشن مهم تبدیل شد.
در آلمان روز کارگر در سال 1933 پس از ظهور حزب نازی تعطیل رسمی شد.
مطالب مرتبط…
سوسیالیسم و کمونیسم چه تفاوتی باهم دارند؟
کارل مارکس مانیفست کمونیست را منتشر کرد
از قضا، آلمان نازی اتحادیه‌های آزاد را یک روز پس از به رسمیت شناختن تعطیلات لغو کرد و عملاً جنبش کارگری آلمان را نابود کرد.
با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و سقوط دولت‌های کمونیستی در اروپای شرقی در اواخر قرن بیستم، از اعتبار روز جهانی کارگر در آن مناطق کاسته شد.
با این حال، در ده‌ها کشور در سراسر جهان، اول ماه مه به عنوان تعطیلات عمومی شناخته شده است و به عنوان مناسبتی برای تظاهرات و تجمعات در حمایت از کارگران است.
جالب است بدانید روز جهانی کارگر در ایالات متحده آمریکا دو روز است. اول ماه مه و اولین دوشنبه ماه سپتامبر که هر دو روز تعطیل رسمی است.
تاریخچه روز جهانی کارگر
تعطیلی اولین دوشنبه ماه سپتامبر از محل کار برای کارگران آمریکایی در سال 1894 بسیار مهم بود، زمانی که روز کارگر به عنوان تعطیلات ملی اعلام شد.
در آن زمان شرایط کار در کارخانه‌ها و معادن کشور بسیار بد بود.
کارمندان، از جمله بسیاری از کودکان، اغلب مجبور بودند 12 ساعت در روز، شش روز در هفته، در فضاهای شلوغ و با تهویه نامناسب کار کنند.
نظارت بر کارگران سخت بود و حتی کسانی که در حین کار صحبت می‌کردند یا آواز می‌خواندند، مجازات می‌شدند.
در 5 سپتامبر 1882 میلادی، رهبران اتحادیه در شهر نیویورک، اولین رژه روز کارگر را سازماندهی کردند.
ده‌ها هزار نفر از اعضای اتحادیه کارگری از جمله آجرپزان، جواهر فروشان، لباس‌سازان و شنل‌سازان، و بسیاری از تجار دیگر مرخصی بدون حقوق گرفتند و با مردم محلی راهپیمایی کردند.
روز جهانی کارگر که به تعطیلات کارگری منجر شد، ناشی از درگیری‌های خشونت آمیز بین کارگران و پلیس در غرب میانه آمریکا بود.
آنچه به عنوان شورش‌های مارکت شناخته می‌شود در 1 مه 1886 آغاز شد.
هزاران کارگر به خیابان‌های شیکاگو آمدند و خواستار یک روز کاری هشت ساعته شدند. کارگران در برخی مواقع مجبور بودند روزی 16 ساعت کار کنند.
در 4 مه همان سال، بمب منفجر شده جان هفت افسر پلیس و هشت غیرنظامی را گرفت؛ مجرم هرگز شناسایی نشد.
چند سال بعد این رویداد الهام بخش گردهمایی بین‌المللی سوسیالیست‌ها در پاریس شد تا روز اول ماه مه را تعطیلی برای احترام به حقوق کارگران اعلام کنند.
این روز که امروزه به عنوان روز جهانی کارگر شناخته می‌شود، در بسیاری از کشورهای جهان جشن گرفته می‌شود.
هشت سال بعد، در ماه مه 1894، کارگران در اعتراض به روزهای کاری 16 ساعته و دستمزدهای پایین در شرکت خودروسازی پولمن پالاس، که واگن‌های راه آهن را در کارخانه‌ای در نزدیکی شیکاگو تولید می‌کرد، دست به اعتصاب زدند.
اعضای اتحادیه قدرتمند راه‌آهن آمریکا (ARU) به آن پیوستند و از جابجایی خودروهای پولمن خودداری کردند. ترافیک ریلی سراسر کشور را فلج کرد.
چند روز پس از پیوستن ARU به اعتصاب پولمن، یک لایحه ضعیف برای تبدیل روز کارگر به عنوان تعطیلات ملی توسط رئیس جمهور گروور کلیولند به قانون تبدیل شد.
کلیولند همچنین به نیروهای فدرال در شیکاگو دستور داد تا به اعتصابات پایان دهند. اعتصاب کنندگان عصبانی شروع به شورش کردند و نیروهای گارد ملی به سمت شورشیان شلیک کرده و ده ها نفر را کشتند.
در سال‌های بعد، صاحبان شرکت‌ها شروع به پذیرش درخواست‌های کارگران برای حقوق بهتر کردند.
در سال 1914، هنری فورد دستمزد کارگران را بیش از دو برابر کرد و به 5 دلار در روز رساند. وقتی سود او در دو سال دو برابر شد، رقبا نیز چنین کردند. در سال 1926، هنری فورد ساعات کار کارگران را از 9 به 8.6 ساعت کاهش داد.
قانون استانداردهای کار منصفانه در سال 1938 کار کودکان را محدود کرد، حداقل دستمزد را تعیین و هفته کاری کوتاه‌تر را با اضافه‌کاری برای شیفت‌های طولانی‌تر تعیین کرد.
پس از اعتصابات و تظاهرات بزرگ، رهبران تظاهرات اغلب به دلایل سیاسی دستگیر می‌شدند. برای مثال، پس از واقعه‌های مارکت، تعداد زیادی از رادیکال‌های خارجی‌تبار و سازمان‌دهندگان کارگری توسط پلیس در شیکاگو و جاهای دیگر دستگیر شدند.
در محاکمه ای که در آن هیچ مدرکی دال بر ارتباط متهمان با بمب گذاری ارائه نشده بود، هشت مرد که به عنوان آنارشیست شناخته می‌شدند، مجرم شناخته شدند.
هفت نفر از این افراد به اعدام محکوم شدند. آنها از جمله افرادی بودند که به ناحق محاکمه و اعدام شدند تا جنبش کارگری در حال رشد را از بین ببرند.
توضیحات:
شورش‌های مارکت یا قتل عام‌های مارکت، رویارویی خشونت آمیز بین پلیس و معترضان کارگری در شیکاگو در 4 می 1886، که به نمادی برای مبارزات بین‌المللی حقوق کارگران تبدیل شد.
