اوپنهایمر فیلمی ساخته‌ کریستوفر نولان که سرانجام پس از ماه‌ها انتظار هفته گذشته در سینماهای جهان اکران شد.

فیلمی که با توجه به ساخت منحصربه فردش توجه‌ها را به خود جلب کرده است.

به گزارش ره آورد نیوز به نقل از یورونیوز، فیلم «اوپنهایمر» دوازدهمین ساخته کریستوفر نولان که به افتخار فیزیکدان سازنده بمب اتمی «رابرت اوپنهایمر» نامگذاری شده، از روز ۱۹ ژوئیه در سینماهای دنیا به نمایش درآمده است.

این درام تاریخی سه ساعته که بر فعالیت‌های «پروژه منهتن» در طول جنگ جهانی دوم و رابرت اوپنهایمر مدیر علمی این پروژه (با بازی کیلین مورفی) متمرکز شده، استقبال گسترده منتقدان را در پی داشته است.

اینستاگرام ره آورد نیوز

مطابق آمار پایگاه «راتن تومیتو»، ۹۴ درصد از مجموع بیش از ۳۰۰ نقد نوشته شده بر این فیلم از آن تمجید کرده‌اند. منتقدان، اوپنهایمر را دارای «ضرباهنگی بی‌رحمانه و جزئیاتی جنون‌آمیز» دانسته‌اند به نحوی که تماشاگر را «میخکوب» می‌کند.

کریستوفر نولان کارگردان بریتانیایی-آمریکایی با بودجه‌ای ۱۰۰ میلیون دلاری پروژه مخفی ساخت بمب اتمی در سال‌های ۱۹۴۲ را، که با مشارکت ۵ هزار محقق و دانشمند، در لوس‌آلاموس منطقه‌ای دورافتاده در نیومکزیکو انجام شد به تصویر کشیده است.

فیلم اوپنهایمر؛ انفجار بمب اتمی بدون فناوری رایانه‌ای

یکی از شاهکارهای بصری فیلم اوپنهایمر بازسازی صحنه آزمایش هسته‌ای «ترینیتی»، نخستین آزمایش انفجار سلاح هسته‌ای در سال ۱۹۴۵، به صورت عملی و واقعی است. کاری که کریستوفر نولان برای انجام آن از جلوه‌های ویژه رایانه‌ای (CGI)، که معمولا ساده‌تر و راحت‌تر هستند، استفاده نکرده است.

کریستوفر نولان به عنوان کارگردانی شناخته می‌شود که در صحنه‌های تاثیرگذار فیلم‌هایش، نظیر ربودن هواپیما در وسط پرواز در «شوالیه تاریکی برمی‌خیزد» و مبارزه با جاذبه صفر در «تلقین»، جلوه‌های عملی و واقعی را به فناوری پرده سبز و تکنیک‌های کامپیوتری برای بازآفرینی صحنه‌ها ترجیح داده است.

وی اعتقاد دارد که خلق لحظات به صورت واقعی باورپذیرتر است و با استفاده از جلوه‌‌های ویژه کامپیوتری نمی‌توان صحنه را به درستی به تصویر کشید.

 تصمیم برای منفجر کردن یک بمب واقعی در فیلم اوپنهایمر نیز به دلیل همین تمایل وی برای به تصویر کشیدن حقیقی وحشت و عذاب حاصل از آزمایش هسته‌ای ترینیتی بوده است.

برای بازآفرینی صحنه انفجار ترینیتی، کریستوفر نولان به همراه اندرو جکسون، ناظر جلوه‌های ویژه فیلم و برنده جایزه اسکار، یک بمب واقعی را در سر صحنه در صحرای «خورنادا دل موئرتو» نیومکزیکو منفجر کردند. 

برای تولید صحنه نور خیره‌کننده و توده‌های قارچ‌گونه آتش و دود بمب اتم، یک مخلوط شیمیایی خاص شامل بنزین، نفت، پودر آلومینیوم، فلرهای منیزیم و دیگر مواد ترکیب شدند.

کریستوفر نولان در این خصوص می‌گوید: “جلوه‌های ویژه کامپیوتری ایمن هستند در حالی که این صحنه نمی‌تواند ایمن باشد. نگاه کردن به آن نمی‌تواند راحت باشد. باید گاز بگیرد، باید هم‌اندازه زیبا و خطرناک باشد.”

حلقه آی‌مکس فیلم اوپنهایمر ۱۸ کیلومتر طول و ۲۷۲ کیلوگرم وزن دارد

کریستوفر نولان برای درگیر کردن هرچه بیشتر بازیگران با حال و هوای صحنه، سنگرهایی در اطراف انفجار واقعی ایجاد کرد تا تنش حاصل از محیط به شخصیت‌ها منتقل شود و احساس واقعی‌تری داشته باشند.

سازندگان فیلم همچنین برای ضبط صحنه‌‌های منحصر به فرد با فناوری آی‌مکس، فرمت ۷۰ میلی‌متری فیلم‌های سینمایی، تکنیک‌های تازه‌ای ابداع کردند و دوربین‌هایی مخصوصی ساختند. حلقه آی‌مکس فیلم اوپنهایمر ۱۸ کیلومتر طول و ۲۷۲ کیلوگرم وزن دارد.

اوپنهایمر که بود؟

جی. رابرت اوپنهایمر به دلیل نقشش در ساخت اولین سلاح هسته ای در طول جنگ جهانی دوم به عنوان “پدر بمب اتمی” شناخته می‌شود.

این فیزیکدان مدیر آزمایشگاه مخفی لوس آلاموس پروژه منهتن بود که بمب‌هایی را ایجاد کرد که در اوت 1945 حدود 100 هزار تا 200 هزار نفر را در هیروشیما و ناکازاکی کشت.

اوپنهایمر در طول دهه ترس قرمز در لیست سیاه قرار گرفت و مجوز امنیتی خود را از دست داد

در سال 1946، آمریکا کمیسیون انرژی اتمی را برای نظارت بر برنامه تسلیحات هسته‌ای این کشور تشکیل داد.

اوپنهایمر از موضع خود در این کمیسیون برای استدلال برای کنترل بیشتر سلاح‌های هسته‌ای و مخالفت با توسعه بمب هیدروژنی استفاده کرد، که ایالات متحده برای اولین بار در سال 1952 آزمایشش کرده بود.

تاجر لوئیس اشتراوس، که در سال 1953 رئیس کمیسیون انرژی اتمی شد، مخالفت اوپنهایمر با بمب هیدروژنی را دوست نداشت و یک جلسه استماع امنیتی برای بررسی وفاداری اوپنهایمر برگزار کرد.

این جلسه در اوج دومین ترس قرمز در آمریکا بود، زمانی که سناتور جوزف مک کارتی جلسات استماع برای افشای کمونیست های فرضی در دولت فدرال برگزار کرد.

با کمک FBI که به طور غیرقانونی تلفن اوپنهایمر را شنود می‌کرد، کمیسیون انرژی اتمی در طول جلسه استدلال کرد که ارتباط اوپنهایمر با کمونیست‌ها او را تهدیدی امنیتی کرده است. در سال 1954، دولت مجوز امنیتی او را لغو کرد و او را به یکی از افرادی تبدیل کرد که در آن دوره در لیست سیاه قرار گرفته بود.

زمانی که مجوز امنیتی او در سال 1954 رد شد، کار او به عنوان مشاور دولت ایالات متحده پایان یافت.

تا دسامبر 2022 بود که وزارت انرژی ایالات متحده آمریکا تصمیم برای مجوز امنیتی وی را لغو کرد و رسماً اذعان کرد که استماع او ناعادلانه بوده است.

این تصمیمی بود که دانشمندان و مورخان مدت‌ها از آن حمایت می‌کردند و از دولت آمریکا خواسته بودند که اتخاذ کند. (ممکن است با این واقعیت که فیلم اوپنهایمر قرار بود در تابستان آن سال اکران شود، تسریع شده باشد.)

رابرت اوپنهایمر: اکنون من خودِ مرگ شده‌ام، ویرانگر دنیا‌ها

او در آن مصاحبه گفته بود پس از انفجار بمب «ما می‌دانستیم که دنیا دیگر مثل قبل نخواهد بود. چند نفر خندیدند، چند نفر گریه کردند، بیشتر افراد ساکت بودند. جمله‌ای از بهاگاواد گیتا را به خاطر آوردم که می‌گفت اکنون من خودِ مرگ شده‌ام، ویرانگر دنیا‌ها».