چرا ژاپن به پرل هاربر حمله کرد؟

زمانی که اولین بمب افکن ژاپنی بر فراز پرل هاربر ظاهر شد، تنش‌ها بین ژاپن و ایالات متحده آمریکا بیش از یک دهه ادامه یافته بود و جنگ را اجتناب ناپذیر کرده بود.

به گزارش ره آورد نیوز، هنگامی که بمب افکن‌های ژاپنی در صبح روز 7 دسامبر 1941 در آسمان پرل هاربر ظاهر شدند، ارتش ایالات متحده برای این حمله غافلگیر کننده‌ی ویرانگر آماده نبود.

حمله به پرل هاربر اگر نگوییم سرنوشت جنگ جهانی دوم را تغییر داد، لااقل به طرز چشمگیری نگاه‌ها را به سمت اقیانوس آرام معطوف ساخت.

سوالی که در این یادداشت به دنبال پاسخ به آن هستیم این است که چرا ژاپنی‌ها به پرل هاربر حمله کردند؟

تنش ها در دوران رکود بزرگ آغاز شد

قبل از حمله به پرل هاربر، تنش بین ژاپن و ایالات متحده آمریکا برای حدود یک دهه در حال افزایش بود.

کشور جزیره‌ای ژاپن که در بسیاری از طول تاریخ خود سیاست انزواطلبانه‌ای را دنبال می‌کرد، در اواخر قرن بیستم یک دوره تهاجمی را آغاز کرد.

اینستاگرم ره آورد نیوز

دو جنگ موفق، علیه چین در 1894-1895 و جنگ روسیه و ژاپن در 1904-1905، به این جاه طلبی‌ها دامن زده بود، همانطور که ژاپن در جنگ جهانی اول (1914-1918) در کنار متفقین شرکت کرد.

در طول رکود بزرگ دهه 1930، ژاپن در تلاش بود تا مشکلات اقتصادی و جمعیتی خود را با ورود به چین حل کند و از سال 1931 این سیاست را با حمله به منچوری شروع کرد. هنگامی که کمیسیونی که توسط جامعه ملل تشکیل شده بود این حمله را محکوم کرد، ژاپن از این سازمان بین المللی خارج شد.

در ژوئیه 1937، در درگیری پل مارکوپولو پکن، رسماً جنگ چین و ژاپن آغاز شد. در دسامبر آن سال، پس از اینکه نیروهای ژاپنی نانجینگ (نانکینگ)، پایتخت حزب ملی گرای چین، یا گومیندانگ (کومینتانگ) را تصرف کردند، شش هفته به کشتار و تجاوز به عنف دست زدند که اکنون به کشتار نانجینگ معروف است.

ایالات متحده آمریکا در تلاش برای مهار ژاپن

در پرتو چنین جنایاتی، ایالات متحده شروع به تصویب تحریم های اقتصادی علیه ژاپن کرد، از جمله تحریم های تجاری صادرات هواپیما، نفت و ضایعات فلزی، از جمله دیگر کالاهای کلیدی. از سوی دیگر آمریکا از نیروهای گومیندانگ در چین حمایت اقتصادی کرد.

در سپتامبر 1940، ژاپن پیمان سه جانبه را با آلمان و ایتالیا، دو رژیم فاشیستی که در آن زمان با متفقین در حال جنگ بودند، امضا کرد.

توکیو و واشنگتن ماه ها قبل از حمله به پرل هاربر در حال مذاکره بودند اما این مذاکرات موفقیت آمیز نبود. در حالی که ایالات متحده امیدوار بود تحریم های نفت و سایر کالاهای کلیدی ژاپن را به توقف توسعه طلبی خود سوق دهد، تحریم ها و سایر مجازات‌ها در واقع ژاپن را متقاعد کرد که موضع خود را حفظ کند و خشم مردم این کشور را علیه مداخله مداوم غرب در امور آسیایی برانگیخت.

برای ژاپن، جنگ با ایالات متحده آمریکا برای دفاع از موقعیت خود به عنوان یک قدرت بزرگ جهانی اجتناب ناپذیر به نظر می‌رسید. از آنجایی که قدرت نظامی ژاپن با آمریکا قابل مقایسه نبود، تنها شانسشان استفاده از عنصر غافلگیری علیه آمریکا بود.

ضربه به پایگاه پرل هاربر، یعنی در اختیاز گرفتن اقیانوس آرام توسط نیروهای ژاپنی

در می 1940، ایالات متحده پرل هاربر را به پایگاه اصلی ناوگان اقیانوس آرام خود تبدیل کرد. از آنجایی که آمریکایی‌ها انتظار نداشتند ژاپنی‌ها ابتدا به هاوایی حمله کنند، در فاصله 4000 مایلی از سرزمین اصلی ژاپن، پایگاه پرل هاربر نسبتاً بدون دفاع باقی ماند و آن را به یک هدف آسان تبدیل کرد.

دریاسالار ایزوروکو یاماموتو ماه‌ها صرف برنامه‌ریزی حمله‌ای کرد که هدف آن از بین بردن ناوگان اقیانوس آرام و از بین بردن روحیه در نیروی دریایی ایالات متحده بود، به طوری که با شروع پیشروی نیروهای ژاپنی بر روی اهداف در سراسر اقیانوس آرام جنوبی، قادر به مقابله با آن نباشد.

حمله غافلگیرانه ژاپن به پرل هاربر، ایالات متحده را از انزوا خارج می کند و وارد جنگ جهانی دوم می شود، درگیری که پس از بمباران اتمی ویرانگر هیروشیما و ناکازاکی در اوت 1945 با تسلیم ژاپن به پایان می رسد.

در ابتدا حمله به پرل هاربر برای ژاپن موفقیت آمیز به نظر می رسید. بمب افکن های این کشور به هر هشت ناو جنگی ایالات متحده حمله کردند. چهار فروند کشتی جنگی را غرق و به چهار ناو دیگر آسیب رساندند، بیش از 300 هواپیما را منهدم کردند و حدود 2400 آمریکایی را در پرل هاربر کشتند.

نیروهای ژاپنی تا اوایل سال 1942 مجموعه‌ای از مستعمرات کنونی و سابق غربی را تصرف کردند – از جمله برمه (میانمار کنونی)، مالایا بریتانیا (مالزی و سنگاپور)، هند شرقی هلند (اندونزی) و فیلیپین.

منابع طبیعی فراوان جزایر از جمله نفت برای امپراتوری ژاپن نعمتی بزرگ بود.

اما حمله پرل هاربر در هدف خود برای نابودی کامل ناوگان آمریکا در اقیانوس آرام شکست خورد. بمب‌افکن‌های ژاپنی در این حمله مخازن نفت و سایت‌های مهمات آمریکا را بمباران نکرده و حتی یک ناو هواپیمابر آمریکایی نیز در این حمله حضور نداشت.

در ژوئن 1942، نیروهای ایالات متحده پیروزی بزرگی در نبرد میدوی به دست آوردند و به طور قاطع جریان جنگ را در اقیانوس آرام تغییر دادند.

مطالب مرتبط…

حمله به پرل هاربر؛ اشتباه بزرگ ژاپن در جنگ جهانی دوم

اعلان جنگ آلمان نازی علیه ایالات متحده آمریکا در جنگ جهانی دوم